विश्व निकेतन स्कूल मा अध्ययन गर्नु भएका मित्र, दाजु-भाइ, दिदी बहिनी सबै मा यो राहुल भाइको स्वागत छ । तीता, मीठा पल हरुको सम्झना फेरी गरम भनेर यो धागो सुरु गरेको छु, धागोमा फूल उन्नु होला, माला गास्नु छ । अस्तु!

टन्न पैसा गोजिमा बोक्ने
खलासिलाइ हुन्न डर ।
मित्र नै पो हो कि क्या हो
खलासि र पाकेटमार ।।
क्रमश:

शङ्का हामीलाइ लाग्थ्यो तहाँ
खलासिको आनिबानि ।
प्रमाण केहि छैन हातमा
दोष लाउन पाइएन नि।
क्रमश:

चना तरकारी बाहेक अरु तरकारी नै छैन कि क्या हो बिश्व उद्यान मा ?
जाग है मित्र हरु, बिश्व निकेतन चम्किरहनु पर्दछ ।

म विश्वनिकेतनको उज्ज्वल नक्षत्र त हैन तर विश्वनिकेतनसंग अप्रत्यक्ष रुपले अलिकति जोडिएकोले मात्रै यता पस्ने दुस्साहस गरेको हुँ। माफी चाहन्छु।

एस.एल.सी. को लागि दुई महिना ट्यूशन पढने सिलसिलामा अंग्रेजी गम्भिरमान सरकोमा र गणित पूर्ण बहादुर सरकोमा पढेको थिएँ। गम्भिरमान सरकोमा विद्यार्थीहरु अति धेरै हुने। हामी पढ्दा एउटै ग्रुपमा २५-२६ जना थियौं, लामो कोठाको चारैतिर भित्तामा लहर लागेर बस्थ्यौं हामी। गम्भिरमान सरले कोर्सबाट भन्दा पनि फ्री-स्टाईलले पढाउनु हुन्थ्यो। गम्भिरमान सरसंगको दुई महिनाले मेरो गाउँले स्कूलको अंग्रेजीलाई धेरै सुधा-यो।
गम्भिरमान सरको बाट छुटेर दौडी-दौडी पूर्ण बहादुर सरको कोठामा पुग्थें गणित पढ्न। पूर्ण बहादुर सर काठमाडौंका अरु स्कूलका विद्यार्थीहरुमा पनि एकदम लोकप्रिय।

अहिले गम्भिरमान सर र पूर्ण बहादुर सरको हालखबर के छ हँ साथीहरु?

गम्भिर मान सर अलि बुढो देखिनुहुन्छ (he is over 70) तर नी वंहाको त्यो हंसिलो मुहार उस्तै छ। अलि दुब्लाउनु पनि भएछ। आफ्नो अर्धांगिनीको मृत्यु, छोराहरुको हालत, यो उमेरमा भारी पर्यो सरलाई।

बांगेमुढाबाट सोह्र्खुट्टे बसाईं सर्नुभएको छ। बनस्थलि +२ मा अध्यापन गरांउदै हुनुहुन्छ। कंहि आफ्ना पुराना विद्यार्थीहरु भेटियो भने घन्टौं सुख दुखका गफ् गर्नुहुन्छ। अझै पनि उस्तै तरीकाले सम्झाउनुहुन्छ, मार्गदर्शन् दिनुहुन्छ। हरेक विद्यार्थीको मनमा गहिरो छाप छोडन सफल् हुनुभाको छ गम्भिर मान सर।
पुर्ण बहादुर् सरले बल्ल तल्ल काठमाण्डुमा एउटा घडेरी जोर्नु भाको छ। तर वहांको पारिवरिक जीवन राम्रो हुन सकेन। अझै वहां ट्युशन् पढाउनु हुन्छ। अहिले विश्व निकेतन् +२ को इन्चार्ज हुनुहुन्छ।

गौतम जी पनि कहीं न कहीं विश्व निकेतन सँग सम्बन्धित हुनु हुंदो रहेछ, स्वागत छ विश्व उद्यान मा । स्कूल अरु भए पनि सम आदरणिय गम्भीर मान सरका चेला हुनु हुदो रहेछ, हामीलाई त्यती नाता नै काफी छ ।
आज जे छु, जहाँ छु , गम्भिर मान सर र विश्व निकेतन कै देन हो जस्तो लाग्छ । नेपाली लेख्न बोल्न नजान्ने राहुल भाइ थ्यो, बिश्व निकेतन प्रबेश गर्दा ।

पूर्ण बहादुर सर ले हिसाब लाई कथाको किताब जस्तै न पढाको भए............. म पनि म:म: बेचेर बसेको हुंथें होला । अहिले उहाँ १०+२ को हाकिम् हुनु भएको छ, बिश्व् निकेतनमै।

धन्यबाद छ नेपालकी छोरीजी र राहुलजीलाई!

अनि एउटा कुरा क्या राहुल दाइ, त्यो म:म बेच्ने कामलाई त्यस्तरी होच्याउनु भएन नी!

गौतम जी, म:म: बेच्नेलाई होच्याएको होइन है, सच्याएको मानुस्। म: म: त आफ्नो सर्बप्रीय खाजा खाना। मेरो भन्नु को अर्थ, प्राबिधिक काम् को साटो म:म: बेचेर आनन्द् लिइ राखेको हुन्थें भन्ने मात्र हो।

ma ma ya mo mo ta mero pani man parne khana ho. yadi yeuta mo mo pasal usa ma kholna paye ta hunthyo.

jyapoo

यसपालि नेपाल गएको बेलामा गम्भिरमान् सरलाई भेट्ने इच्छा छ। सरसँग ब्यक्तिगत तरिकाले कहिले पनि कुरा वा भेट नगरेकाले कसरि भेट्ने कुरामा सँकोच लागेको छ। राहुल भाइ तपाइको केही सल्लाह छ कि, बताइदिनु हुन्थ्यो कि? साथै निर्मल गिरि र मन्जु गुरु/मालाई पनि भेट्ने मन छ, के गर्ने होला हो? उहाँ हरुको बासोस्थान पनि था' भेन आफूलाई, नेपाल खाल्डो मा पुगेर पनि कस्लाई सोध्नु र? ईमेल सिमेलको चलन नभेकाले ९९% स्कुले साथीहरुको हाल खबर था' छैन्

Aardvarak ji.
Mail me .

मीनभवन ट्रलिबस अफिसको
कम्पाउण्ड भित्र बसि ।
एक एक गर्दै झोला पकेट
हुन्थ्यो खानतलासि ।।


यस्तो गोब्रे तरीकाले
के भेट्नु पाकेटमार?
पैसो हराउनु हराइहाल्यो
सबलाइ सास्ति मात्र ।।


टन्न पैसा गोजिमा बोक्ने
खलासिलाइ हुन्न डर ।
मित्र नै पो हो कि क्या हो
खलासि र पाकेटमार ।।


शङ्का हामीलाइ लाग्थ्यो तहाँ
खलासिको आनिबानि ।
प्रमाण केहि छैन हातमा
दोष लाउन पाइएन नि।


घर फर्किने बेला हुन्थ्यो
मात्र अबेर पुग्न ।
स्कुल जाने बेला भने
छुट्ने क्लासै टन्न ।।

क्रमश:

Chanatarkari ji lai k bha ho khai, kina kabita repost gareko mathi pahilai garera pani? bunera lamo lamo gari rakhne kam ta nepalki-chori ko ho ni. khai uni pani kaha ga'ko ho khai. ;)

jyapoo

laast maa 4 laine thapeko chhu, pachhillo 4 laine matra padhdhaa silsilaa aspasta holaa ki bhanne thaanera,

viswa niketan ko gaadi dhilaa dhilaa kude pani yo rokine chhaina

ye kura bujhe. mero tempo bare kabita korne meso ta ali harayeko chha aajakal karan nepal ko tal le dikka parekole hola. tyasaile mero tempo le pani ali bishram liyeko chha, feri roll huncha.

Tempo picture courtsey of: http://www.alibaba.com/catalog/11614581/Three_Wheeler.html

पाकेटमारको समस्या यो
हाम्रो टाउकै खाने ।
जुक्ति केहि लाउन पर्यो
समस्याबाट बच्ने ।।

क्रमश:

WOW.... Kalo Tempu,

this time when i went back to nepal, i came to know that all the kalo tempus had been removed from kathmandu. though it used to be 'not that comfortable', i loved travelling with kalo tempu, have a lot of fond memories associated with kalo tempu.
jyapoo bro, thanks for the picture, would love to go thru your poem on kalo tempu.

wow everyone is talking about Gambir Man sir. ma pani uhaa sanga tuition padthe. uhaako baaremaa maile kehi bhunnu parne jarurat cha jasto malaai lagdaina. malaai ajhai pani yaad cha 4/5 class ko english book maa gambhir man sir ko baremaa padheko thiya. i think it was a letter or story.
Gambhir man sir i salute u. U r the Hero. :D

ठुली ।
बिश्व निकेतन को तारापुन्जमा स्वागत् छ। गम्भिर् मान् सर् का गम्भीर् चेला हरु हौं। यति नाता नै काफि छ, हामीलाई एकै धागोमा मौलाउनलाई।
हामीले पढेको "A letter to Pen freind" भन्ने पाठ् मा गम्भीर् मान् सर् कै चित्रण् गर्नु भएको रहेछ, पुस्तक् का लेखक् ले। लेखक डा केदार् भक्त माथेमा स्वयं कुनै जमानामा उहाँका शिष्य नै हुनुहुन्थ्यो। फेरि डा माथेमा का धर्म पत्नी कोहिनूर् मिस् ले पनि मलाई चाहि अंग्रेजी पढाउनु भएकोथ्यो।

ट्रलिबसमा पाकेटमारको
बिगबिगि हुन थाल्यो ।
भीड भित्रबाटै सबको
पैसो हराउन थाल्यो ।।

यात्रु कराए चिच्याइ चिच्याइ
पाकेट मारयो भनि ।
बस लान्थ्यो अफिस भित्रै
नओराली कोहि पनि ।।


मीनभवन ट्रलिबस अफिसको
कम्पाउण्ड भित्र बसि ।
एक एक गर्दै झोला पकेट
हुन्थ्यो खानतलासि ।।


यस्तो गोब्रे तरीकाले
के भेट्नु पाकेटमार?
पैसो हराउनु हराइहाल्यो
सबलाइ सास्ति मात्र ।।


टन्न पैसा गोजिमा बोक्ने
खलासिलाइ हुन्न डर ।
मित्र नै पो हो कि क्या हो
खलासि र पाकेटमार ।।


शङ्का हामीलाइ लाग्थ्यो तहाँ
खलासिको आनिबानि ।
प्रमाण केहि छैन हातमा
दोष लाउन पाइएन नि।


घर फर्किने बेला हुन्थ्यो
मात्र अबेर पुग्न ।
स्कुल जाने बेला भने
छुट्ने क्लासै टन्न ।।


पाकेटमारको समस्या यो
हाम्रो टाउकै खाने ।
जुक्ति केहि लाउन पर्यो
समस्याबाट बच्ने ।।


दुइटा सरल आइडियालाइ
हाम्ले ट्राइ गर्योम ।
पाकेटमारको समस्याबाट
मुक्त पनि भयम ।।


पहिलो आइडिया के हो भने
पाकेटमारलाइ गोदने ।
पाकेटमार भन्नासाथ हामी
दया पटक्कै नगर्ने ।।


दोस्रो आइडिया के हो भने
हल्ला बेस्कन गर्ने ।
भीडमा पाकेटमार छिर्ला हेर है
भन्दै कोकोहोलो गर्ने ।।


यति गर्दा अचम्मै भो
बिलाए पाकेटमार ।
बिश्वनिकेतन बिद्यार्थि चढ्ने बसमा
छैन पाकेटमारको डर ।।

क्रमश: