San Bro,

Some people might accuse Mr. Kharel and say that he might not be that honest even though there is not even a single complaint against him so far and incredible job he has been doing which is all over in media in last 10 years or so. Some might blame you that you are trying to get publicity using others money. But be strong and do not hesitate to start the fund raising effort. Based on my experience, some people make these allegations just to make an excuse to donate money so lets forget about them and start raising who agree with this idea.

Anyway, after reading his interview in Nagarik, looks like that he is from a middle class family and he has pressure from his family to make money which he has been flatly resisting. Having said that, I kind of feel that he would accept if we provide fund along with some sort of recognition on behalf of all Nepalese Residing Aboard as Hurray mentioned above. We can advise him that he can use this fund for his children's education or something like that.

If he still does not agree to accept, we can tell him that the fund to be used as Kharel Honesty Recognition Award or something like that and every year some honest police officers receive Gold Medal using that fund ( I am saying gold medal is because they can cash it in case they need but on the other hand it looks better than giving cash). The bottom line is there are 100s of way fund can be utilized once it is collected, the most difficult part is collection so lets start the process.

Here is the part of the interview (BTW, the interviewer seems really stupid as he has asked mostly negative and stupid questions) :

प्रसंग बदलौँ, वरिष्ठ प्रहरी अधिकृतको रूपमा आउने तलबले तपाईंको खर्च धान्छ?
अँहँ धान्दैन। त्यसले महिनाको त्यही १० दिनको खर्चमात्रै पुग्छ।
तलबबाहेक एक पैसा अतिरिक्त आम्दानी छैन भन्ने दाबी गर्नुहुन्छ। तलबले आफ्नै खर्च पनि धान्दो रहेनछ। अनि, परिवारको खर्च कसरी चल्छ त? बाँकी २० दिन चाहिँ सपरिवार अनशन बस्ने?
भाग्यले शिक्षित र जागिरे श्रीमती पाएको छु। उनी दुई ठाउँमा काम गर्छिन्। तलब सकिएपछि उनीबाट खर्च लिन्छु। अन्नपात अहिले पनि उब्जनी हुन्छ। पैसै सकियो भने काभ्रेबाट आमाले आलु बेचेर भए पनि पठाइदिनुहुन्छ।
घरबाट खर्च आएन भने नि?
हाहाहा...त्यस्तो हुन्न। समझदार छ मेरो परिवार।
अनि काठमाडौँमा डेरामा बस्ने हो?
घर छ मेरो।
खर्चै नधान्ने तलबले घर चाहिँ कसरी बनाउनुभयो त?
म किसानको छोरो हुँ। तर, प्रशस्त जग्गाजमिन भएको। त्यसमा पनि प्रहरी संगठनमा प्रवेश गरेपछि साढे तीन वर्ष संयुक्त राष्ट्रसंघीय मिसनमा काम गरेर दिनको १ सय ५० डलरसम्म कमाएँ। त्यहाँबाट राम्रै पैसा आयो। त्यसले जीवन अगाडि बढाउन आर्थिक संकटबाट जोगाएको छ।
देखिने खरेल र वास्तविक खरेलमा ठुलो भिन्नता छ, सानोतिनो रकममा आँखा लाउँदैन, मोटो रकम छाड्दैन भन्ने पनि सुनिन्छ।
यदाकदा मैले पनि यस्तो टिप्पणी सुन्ने गरेको छु। ढाँटेर काम छैन। चाडबाडमा कसैले कर गरेर दिएको दुईचार बोतल ह्विस्की लिइयो होला। तर, बर्दी बेचेर एक पैसा पनि कमाएको छैन। यो विषयमा म जोसँग पनि 'च्यालेन्ज' गर्न सक्छु।
विवादमा नआउने गरी पैसा कमाऊँ, आफू र परिवार आर्थिक रूपमा सुरक्षित बनूँ भन्ने लाग्दैन?
घमण्डै गरेको चाहिँ हैन। मेरो पारिवारिक पृष्ठभूमि हिजो पनि दूधभात खान सक्ने हैसियतको थियो, आज पनि त्यो हैसियतका लागि इमान नै दाउमा लगाउनुपर्ने अवस्था छैन। भोलि पनि खरेललाई दूधभात खान संकट पर्दैन। मैले न सुन खाने हो, न पैसाको बिटो। खाने भात नै हो। भात खान दायाँ–बायाँ गर्नुपर्ने बाध्यता छैन।
अरूले टन्नै कमाइसके, आफूचाहिँ इमानदार भएर जोगी हुनुपर्ने भन्दै परिवारबाट कमाइ गर्न दबाब आउँदैन?
आउँछ... पक्कै। अरूको वैभव देखेर परिवारबाट कहिलेकाहीँ 'हैन के गरेको यस्तो, पैसा त चाहिन्छ नि' भन्ने गुनासा आउँछन्। तर, सम्झाउन सक्नुपर्छ। त्यो ठूलो समस्याको विषय हैन। सम्भि्कन्छन्।
सुख–सुविधाका लागि मानिसहरू के–केसम्म गर्छन्। तपाईंसँग त 'इमेज', 'पावर' सबै छ। यस्तो व्यक्ति इमानदारीको माला जपेर बसेको छ भनेर कसले पत्याउँछ?
तपाईंले भनेको 'पावर', 'इमेज' सबै मलाई यो बर्दीले दिएको हो। यो बर्दी नभएको भए रमेश खरेल यो अवस्थामा हुँदा पनि हुँदैनथ्यो। मलाई जसले पावर र इमेज दियो, त्यसलाई बिक्रीको वस्तु बनाउन म सक्दिनँ।
http://www.nagariknews.com./friday/story/14023