मेरो देश

 

सुन्दर्-शान्त बिशाल

मुटुभन्दा प्यारो

मेरो देश नेपाल

सोच मग्न छु

परदेश भुमिमा बसेर

छटपटी हुन्छ

एक घुट्को सोमरस पिउछु

घाऊहरु चिर्-चिराउछ

लामो सर्को धुँवा उडाउछु

शितल हुन्छ

 

सुकेका छैनन

अझै रगतका टाटाहरु

रोकेका छैनन

टुहुरा लाला-बाला

अनी

बिधुवाका भक्कानोहरु

फुलेका छैनन लाँलि-गुरास

उम्रेका छैनन बनमाराहरु

रिसको आभेसले झटारो हान्यो

भर गिलास सोमरसले मिटाइ दिए

लामो सर्को तानेर धुँवामा उडाइ दिए

 

कहिले जङल पसेर

कहिले शहर बसेर

बिकासको बत्ती

झ्याप्प-झ्याप्प निभायौं

न बस्न दियौ

न त बाँच्न दियौ

युवा शक्ती बिदेश भगायौ

कन्सिरी तातेर आयो

एक घुट्कोमा बोतल रित्याए

एक श्वासमा खिल्ली सिद्याए

सोमरसले घुमाएको हो कि

धुँवाले उडाएको

आधा-बिहोसिमा बरबराएछु

हे! प्रचन्ड

हे! बाबुराम

मेरो देश आज

चिहानमा सुतेको छ।