"लौ सुन, म भन्छु - मेरो प्रेम कहानी" विनाती पोस्ट डाक्टरटको उच्च अध्ययनको सिलसिलामा अमरिकाको पेन्सेलभेनिया युनिभरसिटी जानुको अधिल्लो रात छोरी लाई सःःझाउने क्रममा अलि थर्काइ रहेकीे थिइन् । १५/१६ वर्षो विश्वविद्यालयमा अध्यापन गराइसकेकीले होला, अलि कमाण्ङि ९ऋommबलमष्लन० शैलीमा छोरीलाई सम्झाइरहेकीले मैले चुपचाप हेरिरहेको थिएँ । "४/५ महिनामा एस.एल.सी. जाँच दिनुछ लभसभ, व्वाइप|mेण्ड बनाएर हिड्ने होइन, भन्दिएको छु"। "एस.एल.सी.मा त्रि्रो ड्याडीले भन्दा राम्रो पोजिशन ल्याउनु पर्छ । म यहाँ नहुँदा प|mी भएर हिड्ने होइन । खुरुक्क पढ्ने र द्यभकत च्भकगति बाहेक अरु नसोच्ने । ीयखभ सभ गरेर त्रि्रो ड्याडी जस्तो व्रि्रेला, भन्दिएको छु । छोरी मेरो मुख हेरेर केही बोल्न नसकी अलि डराइरहेकी थिइ । म भने छोरीलाई अब लामै स्पष्टीकरण दिनुपर्ला भनी सोचिरहंे । छोरीको ट्यालेण्ट प्रति हामी दुवै सन्तुष्ट थियौ । अत्यन्तै मेधावी विद्यार्थी र स्वभाव भने निकै निश्चल र निष्कपट छोरीलाई त्यस्तरी संझाईरहनु पर्ने त होइन तैपनि आमाको वात्सल्यताको त्यो रुपनै थियो, मैले बुझेको छु । आमा संग आवश्यकता भन्दा बढी बोल्न डराउथी र संपर्ूण्ा अन्तरंग कुरा मसंग मात्र गर्दथी । मास्टरनी स्वभाव भएकीले होला शैली अलि थरकाउने खालको थियो उनको । एयरपोर्टमा हामी सबै बिदाइ गर्न हिडै बिहान । एयरपोर्ट नपुगुन्जेल टयाक्सीमा आमा छोरीको लामै प्रेम वार्तालाप भयो । म चुपचाप विछोडको पिडा खप्ने सामर्थ्यको खोजीमा थिए । "छोरीलाई छाडा हुनदिने होइननी भनिदिएको छु, लभसभमा फस्ली, सोझी छे " मलाई पनि उही शैली उर्दी जारी गरिन । मैले पनि "हस माड्म, माड्मको छोरी हो इज्जतमा चारचाँद लगाउने छिन, धन्दासन्दा नलिकन जानु, आफ्नो काम राम्रोसंग गर्नु" भनी बिदा गरिदिएँ । सबैको सजल नयनले वातावरण भावुक भयो । हामी घर तिर लाग्यौं । जहाज उडयो । परबाट हामी हेरीरहयौं । बाबु छोरी । छोरीलाई के थाहा माया गर्नेहरुको लागि विछोडको पिडा । उकुसमुकुस छातीलाई सम्हाल्दै, घर फक्यौं । घर घरजस्तै लागेन । छोरी पनि उदास मन लिएर मेरो अगाडि चुपचाप बसिरही । मलाई उनको परदेशको बसाइको कुनै चिन्ता छैन । उनको सामर्थ्य र प्रतिभाको परख छ मलाई । उनको क्षमतामा पुरै भरोसा छ । म गर्व गर्छर्ुुनको हरेक उपलब्धीमा । साँझको सन्नाटामा छोरीको वाक्य फुट्यो । मम्मी कहिले र्फकनु हुन्छ - शायद उसले आमालाई सोध्न नसकेको प्रश्न हो कि कुराकारी गर्ने मुड को टेष्ट थियो । "६/७ महिनामा र्फकनु हुन्छ, बाँकी काम नेपालमै गर्ने रे । " त्यतिञ्जेल त्रि्रो एस.एल.सी को रिजल्ट पनि आइसकेको हुन्छ । छात्राहरुमा सर्वोच्व अंक ल्याउनु पर्छ छोरी, त्यही त्रि्रो आमाको लागि उत्तम उपहार हुनेछ । अन्यथा मलाई पनि मार्छर्ेे मैले पुलपुल्याएर विगार्‍यो भन्ने आरोप लाग्छ । " "ड्याडी, मलाई आज पढने मुड छैन, भोली बिहानै देखि पढ्छु हुन्छ डयाडी - उनको स्वाभाविक प्रश्नलाई मैले नकार्ने कुरै थिएन । हुन्छ । रातको खाना सकिए पछि पुनः अर्को प्रश्न तर्ेसाइन "डयाडी रिसाउन हुन्न भने म एकदमै पर्सनल कुरा सोध्न चाहान्छु, हुन्छ ।" "जस्तो सुकै पर्सनल कुरा सोधे हुन्छ, हाम्रो जिन्दगी खुला किताब जस्तो छ, कुनै पनि सोधे हुन्छ ।"