साथि हरुको न्यु योर्क जाने योजनामा आफु पनि थपीइयो |यात्री संख्या ३ बाट ४ हुन् पुगियो | एक इन्टरनेट / गूगल को माहिरले लन्च को लागि बिच बाटामा कतै बफे तिर छिराए |
बफे भन्नु हाम्रो भोज भतेर खान गए जस्तो हो | लन्च मा गैएको हो भने डिनर समेतलाई पुग्ने गरि खाने भन्दा पनि परिकार एक एक गरेर चाख्दा चाख्दै डबल खाई हालिने | अगाडि बस्ने चनाखा हुनै पर्यो भने पछाडि बस्ने उङ्ग्दै थिए | हामि हाइवे ८१ नर्थ मा थियौ अचानक पछाडि बस्नेले झ्याल खोले पछि अर्कोले झ्याल किन खोलिस, जाडो भयो भन्छ | तिमि पछाडी बस अनि थाहा पाउथ्यौ, बफे खाएको बाफ बनेर निकाल्दै छौ , नजिक कतै ग्यास स्टेसन भए रोक यो बफेको ग्यास उतार्न लगाउनु पर्छ | ल ल अहिले झ्याल स्याल अलि अलि खोलेर बस , सबै भन्दा नजिक जे आउछ तेही रोकौला भन्छ चालक चाही |
अर्को ७-८ मिनेट पछि भन्छ ए दाइ यही बाटोमा कतै मिल्छ भने रोकीदेउ , यो मुजिको खुट्टा गनाएको रहेछ | ए ई भातमारा कति दिन लागाईस एउतै मोजा ? अझै फेरेर लागाउने बानि लागेको छैन? बजियाको खुट्टा पनि सिनु भन्दा चर्को गनाउने ? रोक्न लायक ठाऊमा रोके पछी एउटाले पुलओवर बाट नया मोजा झिकेर लागाउछ भने अर्कोले आफ्नो कोलोन दिदै जुत्ता भित्र छर्किन लगाउछ | एस पछि कुनै कम्प्लेन आएन |
न्यु योर्कमा डुल डाल गरेर राति होटेल फर्किने बेलामा एउटा भन्छ ए दाइ ल ग्रान्ड सेन्ट्रल जाउ ५ ब्लक मात्रै छ | होटेल गएर सुत्ने मात्र त हो नि आएको बेला छुटाउनु हुन्न | अर्को आधा घण्टा तेता बिताए पछि फर्किदै थियौ रक्सि पसल देखे पछि एउटा भन्छ दाइ बियर किनेर लैजाउ एक एक दिए पछि मिठो सुताई हुन्छ | एति हिडियो पिडुला गलेको कुरा के सुनाउनु  निन्द्रा लाग्न पिउनुनै नपर्ने भएको थियो |  सानो भिनाजुलाई २ दिनमा साह्रा न्यु योर्क सहर घुमाइ दिएको कुरा सम्झे | बिचरालाई खुट्टामा ठेउला मात्र आएको होइन ज्वरो  समेत आएको थियो रे ? मुजी छोरो भनाउदो ले पनि वाल्किंग shoe किनिदिनु पर्छ नि ? 
बियर पिउने एक जना मात्र पर्यो बाकि ले साकी पिउने भयौ | अर्को २०-२५ मिनेट मा होटेल पुगियो | प्लास्टिक् ब्यागमा बोकिएको बियर को क्यान के खोलेको थियो ज्वालामुखी छुटे झैँ भयो | एउटा टावेल लिन टोइलेट छिर्यो अर्को ट्र्यास बिन तेर्स्याउछ , बियर खोल्ने चै सकेको पिउन खोज्दै थियो | कल्पना गर्नुस् त्यो दर्शक तपाईं नै हुनु हुन्थ्यो | यो थियो मेरो बिर्सन नस्किने क्षण |