वीकेंडां मुजी बाउ-आमा, हजुरबाउ नेपाल फर्किए, क्लिव्ळ्याण्ड टु न्युयार्क टु दुबई टु घण्टा जस्तो मुजी काठमान्डू, मुजी नेपालाँ काका मुजी दाजु-भाउजु, बाउ लाइ एयरपोरटाँ लिन जान पर्छ भनेर दुइ हफ्ता अघि देखि गाडि लिएर पेट्रोल पम्पां लाइन लाग्या, बल्ल अस्ति सुक्रवार ५ घण्टा कुरेर पेट्रोल पाइयो. बाउ आमा त अझै बस्न तम्तयार, आखिर नेपाल गएर एक अर्का को मुख टुलु टुलु हेरेर मुजी काम गर्ने लाइ चिया पकाउन अर्डर दिन बाहेक केहि काम हुन्न, तर मुजी हजुरबाउ खुस्केला कि भनेर भाइ र मा डरायौं त्यसैले नेपाल पठाइयो. मुजी भिजिटले भाइ र मेरो मिलेर पन्ध्र हजार डलर नास, बाउ मुजी सौकीन, नयाँ सीको घडि र एउटा इटालियन जुत्ता किनेको, ट्याक्स समेत गरेर हजार डलर चूना, कोसेली पात, बाउ आमा लाइ क्रुज को टिकेट, बाहिर खान, दारु पानि, डोमेस्टिक प्लेन टिकेट, क्यासिनो मा पोकर खेल्न पैसो आदि इत्यादि, जाँठो दिमाग खराब. अर्को दशैं मा फेरी आउंछु भने, म मुजी केहि बोलिन, २००१ देखि पांच ट्रिप लाइसके, मुजी लाखौँ को सम्पत्ति को सत्यानाश, वहाँ भने प्याज महँगो भयो भनेर मुजी गन गन. मुजी बाउ आमा जोवन छँदा मजा गर्छन, हामि लाइ भने जन्मेर जिन्दगि को भार धान्न आफत, मुजी कैले काहीं त किन जन्म्या भनेर दिक्क लाग्छ.

गर्लफ्रेन्ड जाँठीको प्रोफेसर ग्यालापागोज र पेरु घुमेर आएछ, क्रिसमस मा हामि पनि जाम भनि, मुजी दिमाग तात्तेर आयो, साढे चार वर्ष भैसक्यो पी एच डि सिध्या छैन, मोरी को गाडि को मोर्टगेज मै तिरी राछु, सेल फोन नि मै, लाज लाग्दैन येसरी फ़ियान्से लाइ लुट्न - ये एउटा कुरो भन्नै बिर्सिया, मुजी कुरो छिनियो दशैं ताका, बिहे नेक्स्ट समर, यहाँ नि बिहे, नेपाल गएर नि बिहे, मुजी पैसा को सत्या नाश. खैर बाउ आमा लाइ एयरपोर्ट पुर्याएर आउनेबित्तिकै खतरा सेक्स गरेम, मुजी डगि एस्टाइल कि के जाति भन्छन नि, हो त्यो. मुजी कार्पेट मै गर्या घुंडा दर्फ़र्याएर हिंड्नै गाह्रो, हिजो दिन भरि ओछ्यान मै बसेर रेड बक्स बाट ल्याएको सिनेमा हेरियो, पोर्न नि हेरियो, दिन भरि सेक्स नि गरियो, थाकेर चुर. आज बिहान फियांसी मुजी एक्रन फर्की, आफु मुजी काम मा.

अरु त मुजी उस्तै हो, हजुरबाउ लाइ मुजी हगेर पुछ्न सिक्सिक लाग्यो भनेर लोटा किन्न पठाए, मुजी अमेरिका भरि डुल्दा कसैगरी ट्वाइलेट पेपर ले पुछेछन, म कहाँ आएर मुजी दशैं मा त चाक पानि ले नधोई टिकै लाउँदिन भने, भएन आफत? बल्ल तल्ल मुजी एउटा चाइनिज को पसलाँ एउटा लोटा जस्तो किनेम, तर मुजी किन्न त किनियो, तर मुजी धुने कहाँ? हत्त न पत्त लन्डन मा फुपू र माइला काका लाइ फोन मारियो, पर्हार साल फुपू को छोरी को बिहे थियो, सबै गाथेम, बाउ आमा, काका काकी, हजुरबाउ नि नेपाल बाट आथे, म र भाइ नि गाथेम, हजुरबाउ ले बिहे ताका चाक कसरि पुछे भनेर सोद्धा "बेबी वाइप" ले भने, तुरन्तै वालग्रीन्स बाट वाइप किनेर ल्याइयो, हजुरबाउ खुस, प्रब्लेम सोल्व, नेपाल जाँदा ५ प्याक बेबी वाइप लागे बुढा ले, "कोइ आउँदा अरु नि पठाइदेस" रे.

तर येस्सो सोच्ने हो भने, मुजी पानि ले धोएको चाक जति सफा अरु कुनै चाक हुन्न, जति ट्वाइलेट पेपर रघडे पनि मुजी एकदम सफा चाक भने पानि ले धुँदा नै हुन्छ, त्यसैले आफु चाहिं, जति पेपर ले चाक पुछे नि नुहाउँदा साबुन ले चाक धुने गरिन्छ, संगै नुहाउँदा गर्लफ्रेन्ड को नि चाकाँ साबुन लगाइन्छ, चाक सफा भए भने आत्मै सफा भए जस्तो लाग्छ. खास भन्ने हो भने साउथ एसियन मिडल क्लास का मानिस हरु जत्ति को चाक सफा बिल गेट्स को नि हुन्दैन, डोनाल्ड ट्रंप को नि हुंदैन, ब्लुम्बर्ग को नि हुंदैन, त्यसैले मुजी खान नपाको देशाँ जन्मे पनि धनि मुलुक का बासिन्दा भन्दा हाम्रै चाक सफा हुन्छ.

हो कि हैन साथि हो? पानि ले चाक धुने हरु हात उठाम त प्लिज.