मेरो  एकमात्र  असल  मित्र,  जसको  मित्रताले  मलाई  कहिले  नराम्रो  संगतमा  पर्नदिएन  |सधै एउटा  अविभाबकसरहको 
भूमिका  खेलेको  थियो  समिरले  मेरो  जिन्दगी  मा  ?? उमेरमा  कलिलो  भए पनि दिमाग एकदम पाको थियो | सायद
  त्यसैले होला उ हामी भन्दा भिन्न थियो | कहिले  हरेस  खानुहुदैन  भनेर  सम्झौथ्यो  अनि   आफुले  भोगेको   दुख  संघर्सको 
कुरा  सुनाउथियो ??? साच्चै उसको  कुरा  सुनेर  मलाई  पनि  हौसला  आउथ्यो  अनि  आट पनि  | सायद  उसैको  संगतले  गर्दा 
होला  मैले  पनि  प्रोब्लेमहरुसंग  कूल  भएर  सामना  गर्न  सिकेको  थिए  | हुन  त  उ आफ्नो  समस्या , दु:ख , बेदना  हामी  सामु
  कहिले  पनि  भन्दैन  थियो , तर  हामी  कहिलेकहिँ  सानोतिनो  कुरामा  बिचलित  भयौ  भने आफुले  गरेको  दु:ख आफुले भोगेको
पिडा सुनाउथियो  अनि  सम्झौथ्यो | अनि  मलाई   लाग्थ्यो  समिर  साच्चै नै  महान  छ  ? आफ्नो  भन्दापनि  साथीभाईको बढी
चिन्ता  हुन्थ्यो  ? कसैलाई  हेल्प  गर्नुपर्यो,  सबैभन्दा  आगाडी  हुन्थ्यो  ?? म कहिले  काही  सोध्थ्ये  उसलाई  किन  उसले  अरुको 
लागि  येती धेरै  कष्ट गर्छ  !!! ऊसले  भन्थ्यो  मैले  भोगेको  दु:खबाट  सिकेको  छु,  मान्छेलाई  दु:ख  पर्दा  कति   पिडा  हुन्छ  भनेर ,
एउटा सहारा पनि उसको लागि कति महत्तोपूर्ण हुन्छ भनेर | कहिलेकाही  त  मलाई  पनि  आत्मग्लानी  हुन्थ्यो,  आफुले  कहिलेकाही 
खाली  हुदा  पनि  कसैले   हेल्प  माग्यो  भने पनि  म  क्लासमा  छु  र  काममा  छु  भनेर  ढाटेकोमा ??  जे होस्  मलाई   एउटा  कुरामा 
खुशी  लाग्छ कि  लईफमा   मैले  समिरजस्तो  मिल्ने  साथी  भेटेको छु  भनेर  ? समिर  कै  संगतले  मैले  चुरोट  खान  पनि  छोडीसकेको 
थिए ?? समिरमा  एउटा  पनि  नराम्रो  बानी थिएन,  त्येसैले  होला  सायद  उ  सबैको  प्यारो  थियो |