अधुरो प्रेम 

 निशा र म बिच निकै गहिरो  सम्बन्ध थियो | हामीहरु जिन्दगीको एस्तो मोडमा भेट भएको थियो जब हामी दुवै जना आफ्नो पहिचान बनाउन लागि रहेको थियो | कक्षामा दुवै जनाको बिच प्रतिस्पर्धा जति भए पनि हामीहरु बाहिर एक अर्का प्रति सम्मानको भावाना साथ हेर्ने गर्थियौ |  इन्ज़िनेरिंग पढ्नेमा केटी मान्छे हुन त कलेजमा धेरै थिएन तर भएका मध्ये मलाई उनी सब भन्दा राम्री लागथियो | म उनको आत्म विश्वास र लगनसिलता  देखि निकै प्रभाववित थिए | शायद उनको यही विशेषताका कारण कलेजका केटा साथीहरुले उनलाई प्रेम प्रस्ताब राख्न हिम्मत गरेको थिएन |

मलाई हाम्रो मित्रता प्रति गौरव थियो | संसारका  जुन सुकै चिजको पनि हामी लामो गफ गर्न सक्थियो र अन्त्यमा त्यो गफको निस्कर्षमा केही उपलब्दी हासिल हुन्थियो | यीनै गफहरु बिच मलाई  डुब्न रमाइलो लाग्थियो | कहिलेकाही घन्टौ हाम्रो गफ फोनमा चल्थियो | तर हाम्रो मित्रता मित्रतामै सिमित रह्यो | हामी मध्ये कसैले पनि यो सिमाना नाग्न कोसिश गरेन | शायद यो मित्रता प्रतिको माया ले होला |  अर्को जात को नि कुरा आयो | आफु पर्यो नेवार र उनि बाहुन | हुन त मलाई यो चिज ले केहि फरक परदैन थियो | तर मैले बुझे अनुसार उनको परीवार अलि पुरानो विचार धाराकै थिए | 

एक चोटी प्रेम र बिवाहको विषयमा गफ हुदा उनले भने  म त्यही केटासंग बिवाह गर्छु जो तिमीले मलाई रोजी दिन्छौ | म यो कुरा सुनेर हर्सोलास भए | मलाई लाग्थियो उनि मेरै लागि बनेको थिई |  एक दिन आयो र उनले भने वासुदेव मेरो घरमा दुईटा रिस्ता को कुरा चली रहेको छ | यी मध्ये तिमी जो संग भन्छौ म उहीसंग जान्छु | यो कुरा सुनेर म निकै दुखित भए | उनले आफ्नो लिस्टमा मेरो नाम राखेको रहेन छ | मैले जसले तिमीलाई खुसि राखछ जस्तो लाग्छ उही रोज्नु भने उत्तर दिए | म यो उत्तर को लागि आज नि आफुलाई दोषी मान्छु | 

मलाई यो वेदना खपी नसक्नु थियो | मैले उनको बिवाहमा कुनै प्रकारको सहभाग्यता जनाएन | मेरो सब साथीहरु उनको यो नया सफरमा सामिल भए तर म भने सधाको लागि एक्लिए | म मन मनै धेरै रोए |  त्यति खेरै हाम्रो पढाई नि समाप्त भयो | उनले मलाई एक दुइ चोटी फोन पनि गरेको थियो | तर मैले त्यो उठाउने साहास गरेन | छ महिना पछि उनि अमेरिका गएको खबर पाए | म भने खोसिएको साथी को तलाशमा अझै अल्झी  बसे |