डाक्टरी र ईन्जिनियरिङ मा मदेशी मुल्का धेरैनै छ्न। कारण मलाई भनौनु नपर्नु होल। कती छुछो मुख गर्नु। अब सेनमा जागिर खाएर त मदेशमा बिहे गर्दा घाटा पर्ने कुरा हामीले नबुजेको हो र? गुरुङ, राइ, छेत्री र थोरै बाहुन्ले सेनमा जाने कुरालाई गर्वका साथ् ग्रहन गर्छन्। अझ गुरुङ, राइ, दुरा, पुन आदी जतिमा त छोरो सख्भर ब्रिटिश लौरे, होइन भने होङ कोङ, होइन भने सिङ्गापुर, त्यो नि नभये ईण्डियन आर्मी, र त्यो नि नभये नेपाल आर्मी नभै त छोरी नि दिन्दैनन। भन्न खोजेको कुरा के भने हाम्रो देशमा कोही जती कुनै एक पेशा प्रती अकर्शित छ्न भने कुनै अरु। अब नेवार ले मात्र दोबतोमा पसल थाप्न पाइन्न, शेर्पाले मात्र हिमाल चाडने र पर्यतन ब्यवसाय मा हली मुहली गर्न पौन्न, वोकलत कुमाइ बहुन (पन्त, लोहनी, मैनली।।) को मात्र बपौती होर भन्न जतिनी पाईन्छ तर अफु पनि त्एस्को लागि सामाजिक, सन्स्कृतिक र ब्एक्तिगत तवर बाट तयार हुनु पर्‍यो नि। खाली अरुलाई धारेमा हात मात्र लगाउने अनी अफु चाँही ब्यबसाहिक र सन्स्कृतिक तवर्बाट त्यो पेशा प्रती इमन्दारिपुर्बक अकर्शित नहुने, एस्तो प्रबितीले त सबै भातभुङ मात्र पर्छ होइन? फेरी जसरी नागरिकता को ब्यापार फास्टअएको छ तराइमा र एसरी हुल्का हुल मदेशीलाई सेनमा चिरौनै पर्छ भनेर माग राख्नु क् सन्जोग मात्र हुन सक्छ? कदापी सक्दैन।                        त्एस्ले सच्चा मदेशी नेपाली सेनमा भित्रनी कुरमा धेरैले सन्क ब्एक्त गर्नु लाई जायज्नै ठान्नु पर्छ।