मलाई याद छ, एकदिन के भएर हो आमालाई सन्चो थिएन र बुवाको पनि धरानमा रातिको ड्युटी थियो। गौरीले २-४ दिन अगाडिमात्र रातो सलक्क परेकी बाछी जन्माएकी थि। दुध मनग्गे दिन्छ भन्नु हुन्थियो आमाले। थुन पनि मोट्टा मोट्टा, टम्म भरिएको फाँचो, गाँउमा कती मान्छे गौरीलाई हेर्न आउथें। मलाई मान्छेहरु सँग खासै घुल्मुल हुन आँउदैनथ्यो, म माथि कौसीबाट नै हेरिरन्थे । गौरीलाई लिना आ'का भनेर दाईले मलाई डर देखाउथ्यो, म रोइ दिन्थे र फेरी गाली खान्थियो दाई। त्यो दिन गाई दुन भनेर कान्छा खतिवडालाई आमाले डाकेर ल्याउन दाईलाई अर्हाउनु भयो। दाइले सुटुक्क बाल्टी र नौनी लिएर गोठतिर लाग्यो। मैले धम्क्याए - 'पख आमालाई भन्दिन्छु'। मेरो कम्जोरी उस्लाई था थियो - 'मलाई चिउरा का लुकाको छ था छ, चुप लागेर बसिस भने चिनी हालेर दिन्छु, हुन्छ?' भन्यो। मलाई पनि चिउरा सार्है मन पर्ने, पेट ढाडिने गरी नै खान्थे। आमाले त्यही भएर केटाकेटीले नदेख्ने ठाउमा लुकार राख्नु भाको थियो र बिहान चियासँग मात्रा खान पाउथें। 'चिउरे' पनि भन्ने गर्थे मलाई घरमा पछी सम्म। एक तपेश चिउरा, एकै ठाँउ बसेर सक्काइ दिन्थे। मैले - ' पहिले दे अनी मात्र' भने। दाई दौडेर भान्सामा पस्यो र एउटा पोलिथिनको झोलामा पोको पारेर ल्यायो। 'ला यो गोजिमा हाल र उता गएर खा' म दौडेर मन्दिर पछाडि पुगे र पकापक खान थाँले। मलाई सिङगडा (समोसा) पनि खुब मन पर्ने। एक चोटि त मैले ६-७ ओटा खाइदिये एकैचोटि, भोली पल्ट छेर्पाटी लागेर २-४ दिन स्कुल छुट्यो। अनी त मेरो सिङगडा आमाले बन्दै गरिदिनु भयो। उही आकलझुकल कोइ पाउना आए भने-फर्किने बेलामा २-४ रुपैयाँ 'ला चक्लेट खा' भनेर दिन्थे, अनी म दौडिन्थे मधेसिको सिङगडा दोकान। मामा घर गइयो भने चै टन्नै खान पाइन्थियो हजुरामालाई फकाएर। 'मेरो कान्छो नातीलाई खान पनि दिएनन' भन्दै थैलोबाट दुई रुपैयाँ खोतलेर निकाल्दै दिनु हुन्थियो। त्यही भएर मलाई कहिले मामाघर जान पाइएला लागिरन्थो ।