पुराना कागजहरु खोतल्ने क्रममा यो कविता भेट्न पुगे। प्रस्तुत गर्दै छु। युनिकोड को नेपाली मिलाएर पदीदिनु भये आभारी हुने थिए।

प्रिस्ठभुमिमा हैतीमा भर्खरै भुकम्प आएको थियो र फोर्ब्स ले हाम्रो काठमाडौंलाई सम्भावित भुकम्पिय विनाशको सुचिमा नम्बर १ म राखेको थियो। नेपालको  नकारात्मक प्रचार ले दिमाग रन्काइ रहेको बेला लेखेको थिए:

      भुकम्प

हैती मा भर्खरै विनास भएको बेला

फोर्ब्स ले हाम्रो काठमाडौं लाई राखेको छ सर्वोच स्थानमा

सम्भावित विनाश बाट बिचलित लेखक

तिमीलाई म भन्न चाहन्छु :

 

मेरो काठमाडौं जनरल माओको मिलिसिया बूटहरुले किचिएको छ

दैनिक पत्रीकाहरुमा नछापिएका अक्षरहरुमा

लेखिएको छ

हत्या र आतंक का अभिशप्त डर् हरु

युद्ध र शान्तिको नातकिय मन्चनहरु बिच

ग्रीययुद्ध  मेरो उमेरको लामो हिस्सा भएको छ

 

यती लामो द्वन्द बाचेको मलाई

तिमी भुकम्प को डर देखाउछौ ?

 

तिम्रो भुइचालोले केही लाख साधारण मानिसहरु मर्न सक्छन

कुनै नाम नभएका, अनुहार नभएका, सपना नभएका

तिनिहरु मरेर के हुन्छ ?

तिम्रो भुइचालोले प्रचन्डलाई मार्न सक्छ ?

बाबुरामलाई गायब गर्न सक्छ ?

तिम्रो भुइचालोले अनेकौ जातियतामा

बाडियेका हामीलाई

नेपाली बनाउन सक्छ ?

अनेकौ प्रदेशमा बाडिन आटेको मेरो देशलाई

नेपाल बनाउन सक्छ ?

 

सक्दैन भने -

तिमीले देखाएको डरले

मेरो मुटु हल्लिदैन भन्छु

आफ्नो पहिचान धुमिल भैरहेको बेला

तिमीले भनेजस्तै भुकम्पमा म मरे भने

के लेक्छौ तिमीले :

बाहुन, छेत्री, नेवार, राइ, मधेसी, माओवादी य न-माओबादी

के मीर्त् भेटियो -

के लेक्छौ तिमीले?

के???