.
timi_mero_sathi
      जि लाई प्रणाम ।


  सार्है सरल, सुन्दर र सजिलो तरिकाले मातेको मान्छेको मस्तकलाई मिठो माया भरिएको भावनाले भाव बिभोर बनाई बक्सिनु भो ।

हो त नि, यहाँ ले भनि बक्सया झैं जिन्दगि त युद्ध हो अनि एकतर्फी  बाटो हो जहाँ बाट फर्किन पाईदैन । तर के गर्नु ?  कैलेकाँई येस्सो बेस्कन मात्तेर छिमेकिलाई जिस्काउन मन लाग्छ ।  जिस्काएझैं; छिमेकि नि सात वटा छ आफ्नो । पत्याउनु हुन्छ ? काठमाडौं जडयाहाको सहर रे, रक्सि नै नचल्ने कुनै घरै छैन रे !  अनि म नि येस्सो ...

हजुरले सत्य बचन ब्यक्त गर्नु भो, "आज मात्तिएर के गर्नु, भोली फेरी मात्तिनै पर्ने हुन्छ" । हो त नि, येस्सो सोच्छु, घर नजिकको ईनार मा रक्सि उम्रने भए...  ।

"जिन्दगी त कथा हो नभनीकन सीध्हिदैन," येस्सो... म नि हेप्पि मुडमा भा' बेला कथा नै सुनाउन खोज्या हो ? खोई... छिमेकि ले सुन्दैनन् !



धन्येबाद ।
भन्नेलाई फुलको माला, सुन्नेलाई सुनको माला ।
बाई ।