नयाँ नेपाल को यात्रा

भाग ११

चेक् त लिएं, साट्न त हिंडे । साटेर राख्ने कहाँ? खल्तिमा चेक् पो अट्छ, पैसो अटिदैन । अर्को फसाद। त्यो भन्दा पनि असली चिन्ता त १०-१० दिनको हन्डर र ठण्डर खाएर पाएको पसिनाको अन्तिम बूंद लुटियो भने ??? दिनदिनै जसो बैंक गएर आएकाहरु लुटिएका समाचार पढ्न पाइने बेला। भएन बाssssss एक्लै साट्न जान हुंदैन रिस्की छ , कसैको साथ जानै पर्छ भन्ने निर्णय गरें बाइक चलाऊदा चलाऊदै । कसलाई बोलाउने फेरी ? अरुलाई खुसामद गर्दा नानाभाँटी कुरा सुन, खुवाउ भन्दा त आफ्नै गृहमन्त्री लाई आग्रह गरे सबै भन्दा बेश भन्दै गृहमन्त्रालय मा फोन लगाएं ।

"चेक्  लिएर आउँदै छु, राष्ट्र बैकमा साट्नु छ, एक्लै जानु मनाशिव लागेन, ब्याग बोकेर गाको छैन, ५ मिनेट मा घर आइपुग्छु तयार भएर बस"

चेक्  पाएको खुशी उनीलाई नि लाग्दो हो - हुन्छ भनी ।

सोह्रखुट्टे बाट नदी किनारको बाटो के छिचोलेको थिएं, बाइकले भुर्र घुर्र आवाज दियो। पेट्रोल सकेको संकेत। लौ रिजर्भमा हालेर नजिकै को पेट्रोल पम्प मा पुगें, " पेट्रोल छैन " को बोर्ड बाहेक अरु थिएन। आजको काम त टर्ला , तर भोली को काम ? अर्को चिन्ता थपियो। नरदेवी को पुल पुग्नै ठाउंमा अर्को पेट्रोल पम्प रहेछ, त्यो पम्प मा त अझ ठुलो अक्षरले "पेट्रोल छैन" भनी लेखिएको टाढै बाट देखें । लाग्यो पेट्रोल छैन भन्ने सरुवा रोगले सप्पै पम्पहरु ग्रसित छन। यो रोगको कारक चाँही पर्सी देखी गरिने बन्द नामक ड्यान्जर भन्दा नि खतरानाक भाईरस ।

घर पुग्दा गृहमन्त्री बाटोमै बाटो हेर्दइ बसेकी । २ बजे बैंक बन्द हुन्छ, १ बजी सकेको थियो । आधाघण्टा त न्यूनत्तम लाग्छ नै । कालिमाटी , टेकु हुंदै जादै थियौं । नेशनल ट्रेडिङ अगाडिको पेट्रोलपम्प मा पेट्रोल बेचिरहेको भेटियो । यो मौका छोड्ने मुर्ख्याइ गर्न सक्दिन ।

पेट्रोल हाल्न लाइन बसियो । ४-५ बाइक थिए अगाडि । लाइन एकै छिनमा  बेलाइन भयो । यसरी घेरियो मेरो बाइक कि चक्रब्यूहबाट निस्कन जान्ने अभिमन्यु समेत फसिन्थ्यो होला । पेट्रोल भरीसक्दा निस्कने बाटो पाउन सकिन । कसैलाई कसैको मतलब नहुने । भित्र पट्टिको बाइक न निस्कनु पर्यो नि ।

गृहमन्त्री साप सँग पड्के पछी बल्ल एकजना भलादमिले बाइक एङल पारेर बाटो दियो ।
ट्राफिक जामको त कुरै नगरे हुन्छ, २ बज्न केही मिनेट अगाडि पुगियो राष्ट्रबैंक । साटियो पैसा। नेपाल सरकारसंग को कारोबारको अन्तिम किस्ता बुझियो। हाकिमहरुले बेइमानी नगरिदिएको भए यसको दोब्बर हुन्थ्यो, आधा पाउदा नि खुशी नै भएं ।

पैसा ब्यागमा राखेर घुम्ने कुरा भएन,  फुर्सदिलो केही घन्टा बाँकी थियो ।  राष्ट्र बैंकबाट ल्याको पैसा आफ्नो खाता मा जम्मा गर्न अर्को बैक गएं । श्राद्ध को भोजको लागि चाहिने पैसा कटाइ बाँकी जम्मा गरी आएं ।

समय छ भन्दै हामी यसो शपिङ गर्नु पर्यों भनेर बिशाल बजार गयौं । सिटी मल , वर्ल्ड ट्रेड सेन्टर जाने कि भन्ने सल्लाह भएको हो तर, पहिला घर छेउ को बिशाल बजार जाऔं अनी भोली छंदै छ नि शपिङ को लागि पुरा भन्दै उतै लागियो।  बिशाल बजार बाहिर तिरकै एक दुई पसल मा यसो लुगाफाटा के हेर्दै  थियम , श्रिंखलाबद्ध शटर बन्द गरेको आवाज आयो । बिपत्तिको शंखनाद।  साहुजी  पनि झस्किए , शटर बन्द गर्ने अंकुशे निकाली हाले ।
हामी पनि त्राहिमाम त्राहिमाम। के भएको रहेछ भन्ने भेउको छेउ पुग्न सकेका थेनौ। चन्दा आतंक रहेछ ।  असत्तीहरुले जबर्जस्ती चन्दा माग्न आयो रे।

क्रमश: