With some editing- a revised version
एउटा कविता:
"मेरो कविताको शिर्षक खोजिदेउन साथीहरु"

मेरो कोरियन साथी (छिन्गु) ले मलाई सोध्यो-
सुनेको छु तिम्रो देश त कमाल छ
सुन्दरताको मिसाल छ
मलाई लाग्दछ तिम्रो देश साच्चैनै खुशहाल छ

अझ सुनाउन तिम्रो देश बारेमा.

अनि मैले सुनाए

हो! अनौठो मेरो देश नेपाल छ
सुन्दरतामा बेमिसाल छ
मनै लोभ्याउने पहाड अनि हिमाल छ
उर्बर मेरो तराई मधेश हरियो र बिशाल छ
नेपालीको मानमा भोलापनको बहाल छ

तर अहिले मेरो देशको स्थिति बेहाल छ
राजनैतिक समस्या बिकराल छ
गरिबी र अकाल छ
जता ततै बन्ध र हड्ताल छ
दिन रात जुलुश र मशाल छ
सोझा नेपाली को हातमा रगतको गुलाल छ
विकासको न सुर छ न ताल छ
नया नेपाल बनाउने न नै कुनै कुमाल छ

यति सुनेर त्यो मेरो छिन्गु गह भरिएर आयो, अनि उसले मलाई सोध्यो-

मेरो आँसु पुछ्न के तिमीसंग एउटा रुमाल छ

मैले उसलाई मेरो पुरानो फाटटिन लागेको सिम्रिक रङ्गको रुमाल दिए.आँसु पुछी उसले फेरी सोध्यो-

जुन देश प्रकृतिले यस्तो मालामाल छ
त्यसमा के कारणले यस्तो बेहाल छ

मैले उत्तर गरे-

मेरो देशमा एउटा दाहाल छ

मेरो देशमा एउटा दाहाल छ......(क्रमश:)