जे राम जि कि।

त ऊ लैटरवाले अदानप्रदानके जो सिलसिला थियो ऊ भइरहेथियो हुजुर, पर बिचमा धपाकसे सला चयाङ्बाके एन्ट्रि भैहाल्यो। चयाङ्बा हुजुर ऊ हमरो नेपालके माथि हिमालमे घर भएको छोटा आँखवाला। ऊ सुसरा किरेजिको साईड हान्यो, लाँव लैटरवा लिख्यो, बस किरेजि भन्छ कि चयाङ्बाको हि गावँको एक्टा लरका गयातसेको ऊ छोरा पावने वाला छ! हँ? तब हमरो दिलमा भुचाल आयो और हमि अर्को लैटरवा लिख्यो-

छम्मकछल्लो करेजि,

जब हमि सुन्यो कि तिमी गयातसो के छोरा पावने वाला छ त वो बात सुइनके हम्रो दिलपे साँप लोटेथियो। हमि सोचेथियो कि सला हमि तिमरो संग इश्क लडावँछ, गना गावँछ, शादि बनावँछ पर बादमे उ सला छोरा जो छ उकरके आँख भाइचुङ भुटिया जैसन कैसन भयो भनेर सला पुरे के पुरे गावँले लोगन हमको रैग कर्छ। सला एक मन भन्यो कि जो सुनेको सला जोँक वोक सुनेछ, पर दुसरा मन भन्यो कि सला जो सुनेछ ठिक हि सुनेछ। त बात कौन सा ठिक हो हम्रो दिमागवाके बत्ति गुल भै लियो। त हमि बेचारा मदनवा सला हम्रो छोराके नाम भि सोचेथियो, हमि सोचेथियो कि हमि छोरा के नाम राखिलिन्छु करमबिहारी, पर सला हियाँ जो चक्करवा चले छ उ देइखके हमिलाई लाग्छ कि हमि चक्करघिन्निमे पडेछ। हम्रो आँख से सला गङगा जमना बहेछ,सला आँशुके जो छ जमिनपे पोख्रि बनेछ और छोटा छोटा चिँटिलोग उ मे पोडि खेलेछ। दिन सला काटनेको आवँछ और रात सला तरसावनेको। हमि भि सोचेछुँ कि सला कोहि फुलमाया वुलमयाको हम्रो बेटाके माँ बनावने। तब जा के हिसाब जो छ सला बराबर हुन्छ।

जे राम जि कि।

पर हमरो लैटरवा पढनेको बादमा किरेजि अरको लैटर लेईखके भन्यो कि चयाङ्बा सुसरा जो छ ऊ खालि लाईन मारेछ, ऊ किरेजिको बुलाएछ कि चौँरिको मोइ खाने, पर सुसरा गालमे मोई खानेको सोचेरहेछ। तइब जा के ऊ चयाङ्बाको बन्द करनेको लागि ऊ बोले रहेछ कि ऊ गयातसेको छोरो पावन्दैछ। किरेजि ऊ भि लिख्यो कि ऊ छोरो पावँछ त सला मदनवाको पावँछ! तब हमि फिर से एकटा लैटरवा लिख्यो किरेजिको कुछ ऐसन-

हाय रे बुलबुल करेजि,

बतियावने बात एक्टा हुन्छ और दिल पे रखनेको दुसरा,ऐसन हमि सुनेथियो अब जाकर बुझे छुँ। तिमि भन्यो कि हम्रो लैटरवा नपाईके तिम्रो हालत पतला भएर तिमि उ जो छ चयाङवालाई अर्को साल तिमि गयातसेको छोरा पावँछ भनेर भन्यो। त तिमि उसको छोरा जो छ लियावनेको बात करे रहेछ, हमि बुरबक सोच्यो कि तिमि उसको भुँरि बोकेर छोरा पावनेको बात करेछ। वहि सुसरा छोरा आवने मेडियमसे हम्रो दिल जो छ बहुते दुखे थियो, पर जब तिमि कलियर कियो बात त बहुते रलिफ महसुस करेछु हमि। त उ छो छ  ओँठ से खिलावने मोहिको बात तिमि छारिदेउ, हम्रो होँठ  थोरै थोरै साँवला भए पनि सला पाकेको संतरा जैसन रसिलो छ। उ तिमि कछु चिनता नकर,हमि रोज खिलाउँछु, सवेरे ४-५, दिनमे ४-५ और रतिया मे १०-१२। उ तिमि चिनता नकर। उ  जलने वालालाई जलनेको देनु पर्छ, त प्यार करने वाला प्यार करनेको पर्छ।
त जहाँ तक अखिँया को बात छ, उ त हम्रो आँख देईखके सब देहाति लरकि लोगन भन्छ कि बिल्कुल किसन कन्हैया जो छ हम्रो देहातमे आएछ। उ भि तिमि चिनता नकर,हम्रो आँख वैसन गजब छ, उसमा  जो छोरा तिमि पावँछ उसमा तिमरो आँख भि मिलिहाल्छ और रामरो बन्छ। हमि संग कतिजने छोरा छ भनेर तिमि सोध्यो। अभि छैन एक्टा भि, और छोरा दिनेको बात तिमि कर्छौ त सला छोरा देनेको त दि हाल्छु सिर्फ तिमि बाट एक दर्जन ग्यारह बरष के भितर गारन्टिके साथ। पर बात वैसन छेन, बात छ तिम्रो जवानीके।  हमि मदनवा हम्रो जिन्द्गीके बहुते बरष बिना रोमांसके बिताएछ। हँ? त कुछ बरष रोमांस करने और बादमे छोरा पावनेको बरष राखने। उ गयातसे जो मोहि बनाएछ हमि उ खान्देन, हमि तिमरो हाथसे बनाइलिएको लस्सि खान्छ। चयाङ्वा भनेछ कि हमिलाई हेरनेको टाँर्च लाइट जलावनेको पर्छ, बात वैसन छेन, सला जब तिमि हमरो संग हुन्छ त  लाइट जो छ तिम्रो फेसवा से बलिहाल्छ, थोडै हमिलाई टाँर्चके जरुरि छ?? हँ? त तिमरो रुप उ सुसरा  चयाङ्वालाई मालुम छेन। उ भन्योकि उसको च्याङगरि हमिलाई देख्देन, को सुसरा खोजेछ कि कोहि चयाङ्गरि करके उसको हेरोस, हमि खोजेछेन, जब  करेजि हमको देखेछ त थोडै हम्रो जवानिमा उबाल आएछ कि हमि सला जिधर जवान बदन छ उधरको देखुँ?

तुम्हार गबरु जवान
मदनवा