मुला बैरे, बर्सौँ पछी आयो त्यो पनि पढ्न सुरु गर्न पा छैन सकी सकेछ, के गर्या पाट, भेन नि यस्तो त।

माया गरेछी के जात-भात नि, केटाले केटी र केटीले केटा रोजेछी भै हाल्यो नि, पुन्टे काजी र जिम्मालबा जस्तो दोस्ताना चाइँ हुन भेन क्यारे, अरु त सब चल्छ भन्छु म। बैरेले यस्तरी रोकेछी मुटु धुक धुक भेर ल्याउँछ भन्या, ट्विस्त् ल्याउँछ पाटकी, यस्सो अलिकती राम्ररी गा हुन्छ, द्वाङ्ग गरेर खाल्डोमा पार्दिन्छ बज्ये। सफल जिन्दगी छ क्यारे, ह्यप्पी एन्दिङ भेन भने खौँ हान्छु, हा गरेर। थाहा छ कि नाइ? थाहा नभे त्यो लहरेलाई सोध्नु, अस्ती तेल्लाई हान्या थिएँ, बज्ये ऐले सम्म तर्सिन्छ पुरे भनेछी। हें हें हें हें

बैरे, वीकेन्द बेला लेख न यार, तिम्लाई जाँड खान फुर्सत हुनी, कथा लेख्न नभ्याउने? हुन्छ नि एउटा तरिका भन्ने कुरो पनि। ल अब अबेला गर्नी हैन त्याँ, भन्दी सकेँ