आफ्ना देशका पुजारी कुटिएपछि भारतीय राजदूत राकेश सुद संस्कृति मन्त्री मिनेन्द्र रिजाललाई लिएर पशुपति पुगेका थिए। फोटो सौजन्यः दिनेश श्रेष्ठ/ कृष्णसेन अनलाइन

ती निरीह दुई पुजारीको के दोष थियो र। ल्याउनेले नल्याइदिएको भए उनीहरु आउने पनि थिएनन्। पशुपतिमा भारतीय पुजारी नियुक्तिको विरोध गर्ने नाममा माओवादी कार्यकर्ताहरुले हिजो हद नाघे। परम्परा पूरा गर्न गुप्तवास बसिरहेका दुई पुजारीलाई उनीहरुले गुप्तवास बसिरहेको कोठाको ढोका फोरेर चुटेछन्। त्यति मात्र हो र, जनै पनि चुँडालिदिएछन्। बिचरा पूजारीहरु रोए रे। भारतीय पूजारी रोएका हैनन्, त्यहाँ मानवीयता रोएको थियो। पूजारी पिटेर खुब ठूलो आन्दोलन गरेँ भन्ठानेका माओवादीहरु देखेर धर्ममा राजनीति नभइदिओस् भन्ने आशा राखेका सारा नेपालीहरु रोएका हुन्। सुरक्षा व्यवस्थाको धज्जी उडेको देखेर सारा नेपालीको मन रोएको हो। यो प्रकरणमा माओवादीका उच्च नेताहरुले एक शब्द बोलेका छैनन्। तर, माओवादी सरकारको पालामा पुजारी नियुक्त गरिएका ऋषि शर्माको नेतृत्वमा गठित संघर्ष समितिको नाममा भने उपद्रो मच्चिरहेको छ। शायद अब तह लाग्ने छन् होला। किनभने भारतीय विदेश मन्त्रालय र भारतीय राजदूतले थर्काइसके प्रचण्ड लगायतका नेतालाई। हामीले हैन जनताले वा उपद्रो गर्नेले गरेको हो भनेर वक्तव्य पनि आउला शायद। तर उनीहरुले कुरा लुकाउन सक्दैनन्। पशुपतिमा प्रतिस्पर्धाका आधारमा राष्ट्रियता जेसुकै भए पनि योग्यले पुजारी बन्न पाउनु पर्छ, भारतीयको एकाधिकार तोडिनुपर्छ, पशुपतिको भेटीलाई व्यवस्थित र पारदर्शी गरी जनहितमा लगाइनुपर्छ भन्ने मुद्दामा बहस जारी छ। कोही पक्षमा छन् कोही विपक्षमा। तर पुजारी पिट्ने माओवादीको चालालाई कसैले समर्थन गर्छ भनेर नसोचे हुन्छ। विवेकी आँखा भएका कसैले पनि यस्तो उपद्रो काममा समर्थन गर्दैन,गर्ने छैन।