Recycled and old, but unfortunately more relevant than ever before.

मेरो देश

दिनहु हत्याको डेबिट र क्रेडिट हिसाब राखेर

नाफाको खोजीमा हिडिरहेको

व्यापारी जस्तो – मेरो देश

एक्काइसौं शताब्दीको पहिलो यात्रामै

भविष्य जति चुर्लुम्म डुबेको

विवश, असहाय टाईटानिक जस्तो – मेरो देश

आफ्ना अंगहरू अचानोमाथि चोक्टिदैं लुछिदै गर्दा पनि

रुन नसकेर टुलुटुलु हेरिरहेको

बगरेको खसीको टाउको जस्तो – मेरो देश

विवेक र चेतनाको लोड शेडिङ्गले

दिउँसै रात पर्ने गरेको

अंधेर नगरी जस्तो – मेरो देश

 मद– उन्मत्त भएर आफ्नै सम्हार गर्ने यदु वंशीहरू

अनि निःसहाय अर्जुन देखेर आक्रमण गर्ने डाकुहरू

महाभारतको अन्तिम दृश्य जस्तो – मेरो देश