उ बिस्तारै कोठा भित्र छिर्यो ,कोठाको पहेँलो प्रकाशमा स्त्री आकृति देखियो ।त्यो सुरुचि जस्ति लाग्यो उसलाई फेरि झस्कियो होईन यो त माया पो हो त ! माया खाटको एक कुनामा खुम्चिएर बसेकी थिई माया मायालाग्दि भएकी थिई , सुरुची पनि त त्यसरि नै खुम्चिएकी थिई नी पछि सुरुचीको अहम ले सुरुचि जति जति फुक्दै गई आफ्नो ठाउँ खोसिएको पायो उसले , उ कतै कुनामा कोचिए जस्तो लाग्थ्यो कतै फोहोर फ्याल्ने कुनामा प्रत्येक रात पल पल उसलाई कहालिलाग्दो लाग्थ्यो जब जब सुरुचिले उसलाई सिंगो निलेको भान हुन्थ्यो !!!

उ अचानक झस्कियो , उ अहिले त वर्तमानमा छ नि ,छोडेको अध्यायको के कुरा?

उ नजिकै गयो पुरानो खाट फेरिएको रहेछ , नाँ खाट नयाँ शरिर जसमाथि बिराजमान थियो । पुरानो खाट त रित्तो हुँदा प्रत्येक दिन उसलाई जिस्क्याउन थालेको थियो तैँले केहि दिन सकिनस् र त सुरुचीले तँलाई छोडि भनेर !!!

सुरुचिले छोडेपछिका धेरै रातहरुमा उसले पुरानो खाट सँग झगडा गरेको थियो अनि जित्न नसकेर बाहिर टिभि रुम मा गएर सुतेको थियो । उसलाई सन्तुष्टि भयो थोरै अब उसले त्यो खाटमा सुतिरहेकी सुरुचिलाई देख्ने छैन ।उसलाई जिस्क्याउने खाट आज आँफै बिस्थापित भएको थियो । उसले एउटा युद्द जितेको थियो ।

उसलाई केहि सम्झना आए जस्तै भयो बाहिर निस्कियो सिँढि बाट तल झर्यो । सिँढिकै तल स्टोरको ढोका खोल्यो पुरानो थन्क्याएको खाटलाई हेर्यो ,युद्द हारेपछि आँखा जुधाउन नमाने जस्तो लाग्यो उसलाई । त्यो खाट अब महत्वहिन भएको छ ,थोरै दिनमा नै बिर्सिनेछन् सबैले त्यो खाटलाई ! उ अनायसै मुस्कायो अनि फेरि बाहिर निस्केर आफ्नो कोठाभित्र छिर्यो ।

माया ढोका तिरै अचम्म मानेर हेर्दै थिई ।

“थोरै काम सम्झेर गएको तल !” उसले आफुलाई साधारण देखाउने प्रयास गर्यो ।मायाले उत्तर फर्काइन ।

      “तिमीलाई अचम्म लाग्दैन यो आधारातमा तिमीभन्दा महत्वपुर्ण के थियो भनेर ?” उसले मायालाई प्रश्न गर्यो ।

      मायाले मात्र टाउको हल्लाई !

      “थिई कोहि जो तिमी भन्दा पनि महत्वपुर्ण थिई ,त्यहि महत्वलाई घटाउन खोज्दैछु !”

      “तँपाई मलाई यो किन भनिरहनु भएको छ?” मायाले उसलाई सोधि ।

      “किनकी मलाइ बुझ्नु छ ,तिमीले मलाई किन रोज्यौ ,तिमी त मेरो लागि वाध्यता थियौ ,म तिम्रो लागि के थिएँ?”

      “मलाई त्यस्तो छुट्याउन आउँदैन ,म त मात्र मेरो बुवाआमा ले मेरो लागि तँपाईलाई रोजिदिएको भनेर थाहा पाउँछु ,मैले तँपाई जति जीवन देखेकी छैन !”  उ हाँस्यो

      “तैपनि मैले पनि त बताउनु पर्छ धेरै कुरा तिमीलाई !”

मायाले पुलुक्क आफ्नो आँखा उठाई , उसलाई एक टक नियाली ,पहिलो रात पक्कै पनि सोचे जस्तो रात थिएन ,मधुर हुनुको साटो गम्भिर थियो । उसको पो यो दोस्रो चोटि हो त मेरो त यो पहिलो चोटि नै हो उसले मनमनै सोची ।

      “सुरुचिले मलाइ बुझ्न सकिन !” उ एक्कासि भक्कानिए जस्तो भयो !

      “ म तँपाईकी बर्तमान हुँ ! अतित कै उपज भए पनि ! ”  माया एक्कासी आवेशमा आई ।

      “मलाई थाहा छ !”

बत्ति झ्याप्प निभ्यो ,उसले बत्ति तिर हेर्यो फेरि बत्ति बल्यो ,कोहि बाहिरबाट उसलाई जिस्क्याउँदै थिए शायद !

      उ बाहिर निस्कियो यताउता हेर्यो ! फेरि भित्र छिर्यो !

      “माया तिमीलाई लाग्दैन जुन सम्झौता हामी दुवैले गरेका छौँ त्यो कटाउन समय लामो छ ?”

“भन्नाले ?”

“मलाई थाहा छ तिम्रो म सँग बिवाह गर्ने कम्तिमा रहर चाहिँ होईन !”

“किन ?”

“मैले तिम्रो मन पढेको छु !”

मायाले फेरि उसलाई नियाली । उसको अनुहार भरी  स्त्री प्रति आवेग पोतिएको थियो । उसले माया गर्न जानेको छैन ।उसले निष्कर्ष निकाली ।
रात ढल्किन थालेको थियो निसासिँदै ,बेरोजगार भएर केहि चिहाउन प्रयत्नरत चन्द्रमाले अहिले सम्म केहि पनि त नियाल्न पाएको थिएन !

  बत्ति फेरि निभ्यो !

      “को हो त्यो बाहिर ,रात भरि काम नपाउने ?” उ झोक्कियो ,बत्ति बल्यो । उ बाहिर निस्कियो मेन स्विच निकालिदियो भित्र छिरेर मैन बत्ति बाल्यो ।

      “म सम्बन्ध बनाउनु भन्दा पहिले तिमीलाई बुझ्न चाहन्छु ।“ उसले प्रस्ताव राख्यो । मायातिर हेर्न चाहेन त्यसपछि । उसले के को लागि समय मागेको थियो उसलाई स्वयं थाहा थिएन अनि खाट को एउटा कुनामा पल्टियो । माया बिस्तारै उठी उसले भख्खर नै जलाएको मैनबत्तिलाई सुस्केराले निभाई ।

क्रमश: