सोच पहिलो भागमा टिप्पणी गर्नु भएका दीपिका र बिर्खे माइलालाई धन्यवाद। आशा छ, दोस्रो भाग पनि मन पराइ दिनु हुने नै छ।

PERFECTIONIST जी
जिन्दगी नै क्रमश: मा अड्केको छ। कहिले कहाँ क्रमश: हुने हो कसैलाई नि थाहा हुन्न। कथा मा क्रमश: नराख्ने भन्छु, कमबख्त हात ले बिश्रान्ती माग्छ।

सेरिल जी,
छिटो लेख्ने भन्या हो, अल्छि शिरोमणी लाई छिटो भनेको केइ न केइ।
अबश्य छिटो लेख्ने जमर्को गर्ने छु।

चेली जी,

मेरो सोच लेख्नु को एउटा कारण पनि मेटिन लागेको स्‍मृतिलाई ब्यूंताउनु पनि हो। संझनाको पुष्प लाई ओइलिन न देउं।

हर्क बहादुर जी,

त्यती बेला को जोश मा अझ भनुं होश मा गरेका उल्पट्याङ काम ले पनि आन्दोलन मा मद्घत भाको थियो। आन्दोलन उज्यालो को लागि थियो, प्रगतिको लागि थियो। तर देश अधोगतीमा तिब्र गतिमा चिप्लेती खेल्दै छ। अफसोच, बन्दूकको बिजयी तान्डवले पाण्डवहरु पुन: बनबास जाँदै छन। कौरब हुनु को गौरब गर्दै छन एक थरी दानवहरु।

सी टी जी,
आन्दोलनमा प्रत्यक्ष संलग्न हुनु भएको रहेछ। कृपया तपाईंका अरु संस्मरणहरु कोर्नु होस्। मेरो सानो लेखाइ मा तपाईं को टिप्पणीले चार चाँद लगाइ दिनु भयो। आभार।

नारायण जी
आफ्नो ब्य्था जेठा जे छ राख्नु होस्। जनआन्दोलन जनताको थियो, जंगलीहरुको थिएन भन्ने सन्देश फैलाउन चाहन्छु।

रिट्ठे जी ,
अझ थापाउं, पूर्व तिर बलेका आगोहरु बारे। धेरै कुरा मलाई पनि सुन्नु छ, बुझ्नु छ। जनताको प्रजातन्त्र किन यसरी जंगलीहरुको जनतन्त्रमा कुहियो, रि-सोच गर्दै छु।
 
बिस्टे जी ,
खै कुन चाँही असत्ती ले कुरा लगाइ दिए छ भन्ने? अर्को भागमा तिनको पनि पोल खुल्छ कि ?