भाग-३

तपाइलाइ थाहा छ? नाक पनि धेरै प्रकारले बज्दो रैछ नि रुघा लाग्दा त! मैले रिसर्च नैं गर्या चाहि होइन, मेरी साथीले पत्ता लगाएकी।

एकदिन एकाबिहानै मेरो साथीले सोधी " यति बिहानै के पकाउन लागिस्  हँ?"

"केहि पकाको छैन त।" मैले नाकबाट बग्न लागेको तरल पदार्थलाइ माथि तान्दै भने।

"त्यो प्रेसर कुकरको सिटि कसरी बज्यो त?" उसलाइ झन आस्चर्य लागेछ। गएर किचेनमा हेरें, केहि पनि बसाको छैन। बेलुका माझेर राखेको कुकर तेतिकै घोप्टाइएको छ। स्टोव त बल्या छैन तेतिकै अर्कालाइ बिहान बिहान टेन्सन।

"तँ आफै गएर हेर न किचेनमा" मेरो कुरा उसले नपत्याए पछि भने। उ आफैले केहि नदेखेपछि फर्केर आइ र चिन्तन मनन गरी। उसले निंदमा कुकरको एक सिटि बजेको सुनेकी थी। त्यो मेरो नाकबाट निस्केको आवाज रहेछ। उसले अझै प्रस्ट परी। एकछिन "छिस ssssssssछिसsssssss" गर्दै " सुँइयsssssssssss" आवाज निस्किएको थियो रे मेरो नाकबाट। हुन त त्यो गफाडी नैं छे। तै पनि आफ्नो नाकबाट अनेक किसिमको ध्वनि निस्किने हुनाले मैले प्रतिरोध गरिन।

रुघाको याममा कतै बाट खानको लागि निमन्त्रणा पाइयो। घरमा बसेर नाक र रुघा सोच्दा सोच्दा दिमाग खराब हुन लागेको थ्यो। त्यसैले "क्लिनेक्स" को  बट्टा बोकेर गएं। ढोकैमा टाढाको साइनोमा फुपु पर्ने महिला भेंटें। देख्ना साथ मुख नैं कच्याक कुचुक पारेर सोध्नु भयो। "लौ न? काँ लडिस्? कसरी लडिस्?" कस्तो अचम्म। म त राम्रै उभिएको छु। राम्रै हिंडेको छु। कहिं लड्या छैन, हात खुट्टा दुख्या छैन। के भन्नु हुन्छ यो फुपु पनि। "म लडेकै छैन, फुपु पनि तेतिकै के के भन्नु हुन्छ के के?"
"तेरो आँखा माथि कसरि निलो भयो त नानि? रगत जम्या जस्तो छ नि?" फुपुले जिस्काउनु भाको रहेछ। निलो आइ स्याडो लगाको थें, बाथरुममा गएर मेटें।

कसैले कस्तो दुब्लाको भन्छन्, खुशी लाग्थ्यो फेरि कोइ चाहि कस्तो फुलेको भन्ने। मोटाको मात्र भने पनि हुने नि। के भएर सुन्नेको नानि तिमी? भनेपछि चित्त दुख्छ कि दुख्दैन। अर्कालाइ रुघाले गर्दा गुलियो मन पर्ने भएर कस्तो। त्यहि भिंडमा एउटा मामा भेटिए। सरकारी जागिरमा पेन्सन पकाएर
अमेरिकामा छोरा बुहारीका आएका रहेछन्। उनको कुरा सुन्ने श्रोता बनें। खुशीको कुरा उनको नाक पनि तरल रहेछ। छिन छिनमा रुमालले सुखा गर्नु पर्ने। मलाइ जस्तो दिर्घकालिन पिरोलेको रहेनछ रुघाले मामालाइ। भर्खर् २/३ भएको रहेछ। कुरा शुरु गर्नु भयो।

"छोरो इन्जिनिएर, बुहारी नर्स।नाति नातिना असाध्यै सभ्य नानि। मलाइ त केहि पीर छैन मर्नलाइ।" उनलाइ रुघा लागे पनि मलाइ जस्तो टेन्सन पर्या रहेछ। हो त नि कति भाग्यमानि। सबै सुखी सम्पन्न उन्को परिवार। छोरी पनि बेलायतमा भनेको सुन्याँथे हुलमुलमा।

"बिहान प्राणायाम गर्‍यो भने फाइदा हुन्छ नानि" नाक सुइं सुइं गर्दै भने।

"कसरी गर्ने ("चुइँ" -यो मेरो नाकको ध्वनि) मामा ("चुइँ ") प्राणायाम?"

"एउटा नाक बन्द गर्ने "सुइँ" अनि अर्को ले "सुइँ" हावा ताने।" उनले त्यसरी प्रतक्ष्य देखाँउदा उनको नाकको तरल पदार्थ सुलुलुलु बगेर मुखभित्र पसिसकेको थियो। मलाइ आपत पर्‍यो, त्यस्तो बेलामा के भन्नु के नभन्नु? मैले नदेखेको जस्तो गरें। मामाले पनि थाहा नपाएको जस्तो गरे शायद। पस्ने कुरा मुखभित्र गैसक्यो अब के गर्नु?

"मामा मेरो त एउटा होइन दुइटै नाक बन्द हुन्छ प्राणायाम त मुख बाट गर्नु पर्ला है?" भनेर मैले पनि "चुँइय" नाक बजाँय। त्यसरी नाक सफा गर्दा वरिपरि खेलिरहेका भुराभुरिहरु दौडेर आए। मलाइ टुलुटुलु हेर्न थाले। मामाले मुख आँ गर्नु भयो, नाक खुम्च्याउनु भयो र दुइटै आँखा चिम्म गर्नु भयो। केटाकेटीहरुलाइ त्यो रमाइलो लागेछ। बाहिरबाट उनिहरुको साथीले बोलाए पनि नसुन्या जस्तो गरेर मामालाइ हेर्न थाले फेरि। मलाइ अनौठो लाग्यो। यो मामा पनि के चमत्कार देखाउन थाले फेरि अहिले। २ मिनेटसम्म मामाको त्यो रुपमा परिबर्तन नभएपछि मैले मामालाइ भने। "मामा! के भयो? के गर्नु भयेको?"

"छिँउ आउन आउन लागेको थ्यो नानि! आएन।" त्यो सुनेर भुराभुरीहरु हलल हाँसे, कोहि बाहिर गए कोहि फेरि मामाले त्यस्तो मुख कहिले बनाउनु होला भनेर कुरी बसे।

कोहि खाना खाएर फर्किन थालेका थिए। म पनि मौका हेर्दै थिए। त्यतिकैमा हाम्रो सामुबाट एउटा ४/५ बर्सको बच्चा समातेर आमा बाबु नमस्ते "गर्दै" बिदा माग्न आए मामासङ। मैले पनि औपचारिकता निभाए। हिंड्न खोज्छन्, बच्चो त मान्दै मान्दैन बा। घर जानै मान्दैन, मलाइ हेर्दै बस्छ। आमाबाउले केहि उपाय गर्न नसके पछि बच्चोलाइ बोके। बच्चो रुन थाल्यो।

"किन रोएको?" भनेर आमाले सोधी।

रुँदै बच्चोले मतिर देखायो। मैले त त्यो बच्चोको गाला चिमटेको थिंएन। किन मलाइ देखाँउछ भनेर छ छक्क परें।

"आन्टि......." भन्दै रुन थाल्यो फुच्चे त।

"आन्टिलाइ पनि घर लैजाने?" आमाले फेरि सोधी।

"होइन।" फुच्चेको उत्तरले मेरो मन ढुक्क भयो। म किन जाने हँ अर्काको घर ?

"अनि के त के?" बाउले सोध्यो।

"आन्टिको नाक।" बाउ आमा दुबै चकित हुँदै फुच्चेलाइ सोध्न थाले।

लौ न, यो फुच्चेले फेरि के गर्ने भयो मेरो नाकलाइ भन्दै म नाकलाइ छाम्न थाले।

"किन चाहियो आन्टिको नाक?" बाउले अलि कडा स्वरमा सोधे।

"आन्टिको नाक लानेssssssssssss"भन्दै फुच्चे फेरि रुन थाल्यो। कस्तो मात्तेको फुच्चे रैछ बाइ। नाक पनि झिकेर लाने बस्तु हो कतै?

"किन बाबा? आन्टिको नाक किन लाने?" आमाले फकाइ।

"आन्टिको नाक त क्या मजाले चुँइsssss चुँइ ssssssss बज्छ।" बच्चोको कुरा सुनेर आमाबाबु दुबै राता भए, त्यो भन्दा बढी मेरो नाक रन्कियो। कस्तो जमाना आयो? लौ सुन्नु भयो? फुच्चेले त मेरो नाकलाइ सिटि पो भन्ठानेछ। अझ मेरो नाक लगेर बजाउने रे!

हे भगवान! मेरो नाकलाइ सिटि होइन, नाकै जस्तो बनाइदेउ प्रभु!

नाक-बिश्राम!