वास्तबमा सबैको भोगाइ एकै खालको भो म त अपमान शहनु भन्दा नजानु नै ठीक भनेर जान्न थिए| आफन्तको नजरमा घमन्डी हुन्थे |रहर त हुन्थ्यो तर बुवा आमा लाई भन्ने आट आउन्नथियो |जस्ले दु:ख देखेको भोगेको हुन्छ उस्ले प्रगती गर्छ भन्ने विश्वाश लिएर घरमा नै बस्थे|घरमा बस्दा आमा बुवालाई सहयोग गर्थे तेसैले हुनसक्छ भगवानले हेरेकोले अहिले त्यस्तो चै छैन खान लाउन अनी अहिले अरुको अगाडि राम्रै छ | मैले नबुजेको कुरा के हो भने जो मान्छे हिजो मलाई अनी मेरो बुवा आमा सँग बोल्न गाह्रो मान्थे आज तीनै नजिक आउन थालेका छन अनी कसरी हुन्छ सहयोग पाईन्छ भन्नछन |राहुल दाई हजुरको यो अन्तिम भागले मेरो अतितलाई सम्झैदियो |के गर्ने सबैलाई त्यस्तो नहुनसक्छ तर मेरो जिबनमा त्यस्तो भयो जस्ले गर्दा बिचमा नै पदाइ छोड्न्नुपर्‍यो |अहिले आएर सोछु हिजो अलिकती सहयोग पाइएको भये मेरो जिबन अली शहज त हुन्थ्योहोला तेसैले मैले अहिले जो मान्छे दु:खमा छ उसलाई चै सहयोग गर्ने गरेको छु शायद त्यो किन सानै होस् |जिबनमा सिकेको कुरा भनेको नै आफ्नो काम आँफै गर अरुको भर कहिले नपर हुनसक्छ यही कुराले गर्दा म अहिलेको ठाउसम्म आको |