ओहो ठुलि भन्जी नेपाल गईन,सानी भान्जी ले चिया ल्याइछिन,धन्यबाद भान्जी,मनले चिताएको पुगोस।
सान्नानी,लौ आफ्नो एत्ती प्यारी नातिनी सँग नि किन रिसाउनु,तेसै पो भन्या त।
ठुलदाइ :खसी काट्न नपाए फर्सी काटौला,फर्सी सँग खुशी साटौला नि त उसो भए।
चिप्ले: म का नआउनु अस्ती सुकबार एक्दिन नआको हो,हिजो त दिन भरी हल्ला गरी रा थे बरु तिमीलाई देखिन हिजो।
दिप प्रभो: नसम्झाउँ न ति कुहिरोलो बिहानि हरु,साह्रै रमाइलो पो हुन्थ्यो,साथी भाई बिहान ४-५ बजे नै बोलौन आउथे,अगिल्लो दिन देखी प्लान हुन्थ्यो,ब्यानै मैउजुबाल को बासाथन बाट अध्यारो म तल झर्दै,गौरिघाट,किरातेस्वोर,गुहेस्वोरी हुँदै गुहेस्वोरी बाट एक सास मा भर्यान्ङ चढिन्थ्यो अनी गोराख्नाथ हुँदै पसुपती झरिन्थ्यो,नबदुर्गा पारीक्रमा गरी,चौसट्ठी घुमेर पसुपती को उत्तर कुनामा अग्लो घर को पेटीमा बसी एक्छिन मईया हरु हेरिन्थ्यो। जाने कहाँ गये ओ दिन ।।।अब त।

चेली ब्यान ब्यान देखी त्यस्तो मासु त हेर्न मन छैन त्यो पनि कुखुराको जस्तो छ्।
तर एकादसी द्वादसी तिर चाइ त्यो बासी कवाब ब्यान ब्यानै नि खान मजा औथ्यो।