ओहो, कथा थप्न नपाएको पनि दुई हप्ता हुन लागेछ। हुरिकेन आइकको तारोमा परेकोले ईन्टरनेट सुबिधा गुमाएको हुँदा अघि बढाउन नसकेकोमा क्षमा प्रार्थी छु र छिट्टै थप्ने प्रयास गर्ने छु।

ठुल्दाइ, स्मरण शक्ति त काठमाडौं र ललितपुरका गल्ली गल्लीमा गएर खाएको धार्नीका धार्नी गिदी फ्राइकै योगदान हो। मुग्लान भास्सिएपछि यदाकदा नेपाल जाँदा बाहेक अरु बेला खान पाएको छैन र अहिले क्रमश ह्रास आउँदैछ। त्यसको अतिरिक्त ढल्किंदो उमेर पनि छँदैछ।
 
जंकीजी, मैले कतार तथा मध्यपूर्वका अरु कुनै पनि बिमान सेवा चढेको त छैन तर यात्रु र कर्मचारी दुबै तर्फबाट अनुचित ब्यवहार हुने गरेको भने प्रशस्तै सुनेको छु। नेपाल ओहोरदोहोर गर्दा प्राय थाइमै परिन्छ। पछिल्ला केही पटक यात्रा गर्दा मलेशिया जानेहरु प्रशस्तै हुन्थे र चेक इनमा पनि उनीहरुको लागि छुट्टै लाइन हुन्थ्यो। बिमानमा दुबै तर्फबाट त्यस्तो केही भएको भने देखिनँ।  अनि तपाईंहरुको पनि ३८० आँउदै छ हैन? हाम्रो गौचरले थाम्ने भए त भाडा पनि अलि सस्तो पर्थ्यो कि? नोभेम्बरदेखि ह्युस्टनमा पनि तपाईंहरुको सेवा शुरु हुन लागेको छ क्यारे। अब नेपाल आउने बेलामा तपाईंलाई सम्पर्क गर्नु पर्ला भनेको दिनमा कम्प्लिमेन्टरी अपग्रेड सहितको टिकस मिलाउन।

भिभिडजी, नजरसँग बर्षौं पछि साझामा भेट भएको पर्सिपल्टै तपाईंसँग पनि त्यसै गरी भेट भयो र एकदमै खुशी लाग्यो। अनि माछा खानुभयो त दोलालघाटको? त्यो संस्मरणलाई पनि पूरै नेपालीमा फेरि लेख्ने बिचार गरेको छु, हेरौं के हुन्छ।

बाउचा पनि कम छैन, निर्मोहीको कथा लेखेर हल्लाइरहेको छ साझालाई। साँच्ची हो डायरी लेख्ने गरेको छैन तर पुराना कुराहरु लेख्छु भनेर बसेपछि घटना क्रमहरु सोच्दै जाँदा सम्झनाहरु आउँदै गर्दा रहेछन्।

बिष्टे धन्यवाद। हेर न, तिम्रो फुर्सद भए पछि मैले चाँही लेख्न पाएको छैन। अब बिस्तारै अघि बढाउन प्रयास गर्छु।

खबरदार, मैले ७४७ चढेको बैंककदेखि मात्रै हो। कृपया ध्यानपूर्वक फेरि पढ्नुहोला। साथै बिष्टेले कुनै condescending प्रतिकृया गरे जस्तो लागेन है।

चना के हो देख्नै गार्हो। मुलाको अचार सरलाई सम्झिएर अहिले पनि बेला बेलामा हाँसो उठ्छ। अनि बाँडौ न त आफ्ना सम्झनाहरु पनि।