बिश्वासको मेला रे भन्थे, गैयो
खानु धोका खाएर आईयो

बैतरणी रे भन्थे, गाईदान गरीयो
गाई त कुन्नी, आफु डुबानमा परीयो

रात पछी बिहान रे भन्थे, भर परीयो
आफु त तर मध्यरात तिरै मरीयो

संजिबनी हो रे भन्थे, खाईयो
एकै मात्रामा ठहरै भैयो

(ज्ञाताहरुले यो गजल हैन भन्नु अघि नै म भन्छु, हो यो गजल हैन)