'म पढ्दै थिए  शृङ्खला ,उस्ले ब्यक्त गरेका  हरेक शब्दमालाहरु  मेरो गलामा कसिदै  थिए। मेरो आवाज अबरुद्द हुदै थियो। म हैरान थिए   यो काल्पनिक कथा  नै  हो  तर किन यति  वास्तविक ?!   उस्ले लखेका तिनवटा शब्दहरुमा उस्कै चुराको बुकमार्क राखे  -- मेरो मन लालायित थियो उस्का ति मायालु पङ्तिहरुलाई अंकमाल गर्न।तर क्षितिज अब  क्षितिज मै पुगेकी थिए जस्लाई  म देख्न सक्छु तर छुन सक्दिन। मन चाहादैन थ्यो शृङ्खला बन्द गर्न तर उस्ले  शुरु गरेको नयाँ यात्राको लागी हृदय भरीको शुभकामना सहित मैले मेरो यात्रालाई विश्राम दिन चाँहे-' ( रिसानी नहोस है --हिहिहिहि)  

दिपदा,

धुत् ! कस्तो झेली रहेछ  हजुर त? माया गर्ने पाठकलाई यसरी रुवाइदिन हुन्छ