सोमेज्यू,भोटतिरको जावस न त छिटै सम्झनाहरु तपाइँकै चिरपरीचीत शैलीमा!यस्तै रहेछ रहर, बाध्यता, बोझ र व्यबहारहरु मिलाउँदै गइन्छ बिग्रँदै जान्छ र बिग्रँदै जान्छ मिलाउँदै गइन्छ जीवनपर्यन्त!
चौतारीको कथा सकाउन मनै लागेको थिएन बस अर्को मौसम कुरेको मात्र हो,उहि रहर र बोझको दोसाँधमा अल्मलिएको हुनाले। धन्यवाद् आउँदै गर्नुहोस।

बसन्ती, धन्यवाद् जाडो जाडो लागेको आज किन भनेको त एसि चलेकोले रहेछ! हाहाहा

बिस्टेज्यू, हो नि पर्खाईमा तपाइँको नजर पर्खेर बसेको बियाँलो भएछ तर पनि आइपुग्नुभयो धन्य भइयो! धन्यवाद् अर्को छिटै आउँछ।

दीप प्रभो, लोल!अब प्रभो यो पोस्टमा भन्दा किन कन्जुस्याइँ गरेको प्रभो बरु त्यो बसमा हात समातेर तान्ने भनिदिनुभएको भए प्रभोको के जान्थ्यो र? धन्यवाद्!
त्यो सातघुम्तीकी नखरमाऊली त मेरि बास्सै अझै नि एक्लै छिन नि नि प्रभोलाई कुरेको नै होला, तर प्रभो यता तिर उनि बिचरी कहिले कालधारा, कहिले ठमेल, कहिले सोह्रखुट्टे, कहिले पकनाजोल छेत्रपाटी गर्दा गर्दै चाउरिइन्, अस्तिन कहिले हो धोबिचौरमा एक्लै बसेर बिरह गित गाउँदै थिइन रे, तल ढल्कोबाट ढल्किँदै हिँड्दा कुन्नि कसले हो देखेको रे!जाम प्रभो जाम अम्खोरा हैन मेसो मिले पित्तले गाग्री नै बोकेर गए हुन्छ प्रभो छताछुल्लै पारम बरु!