मिती- आज

डियर डायरी,

हुन त अलार्ममा उठ्न मलाई मन लाग्दैन तै पनि हरेक हप्ता पाँचै दिन अलार्ममा उठ्न म बाध्य हुन्छु। कुनै चर्को र तिखो झिररुपि स्वर   मेरो कानबाट पसेर मगजमा कतै सल्बलाउँछ र मेरो निद्रा हराउँछ। सधैँ झैँ म यन्त्रवत् उठेँ आज पनि र रेस्टरुम गएँ!यहि एक बेला हो जब संसारका सबै कुराहरु मनमा खेल्छन्। पेट चाहिँ सफा भएछ बल्ल आज आएर लामो सप्ताहन्तको बिजोग खानाले खतमै बनाइसकेको थियो। ट्वाइलेट पेपर सकिएको थियो हिजो बेलुका ल्याउन बिर्सिएछ!फसाद पर्यो!

तातो पानीले नुहाउने बानि लागेपछि गर्मि न सर्मि सिधै जिउमा तातो पानी हाल्यो र नुहायो। कहिले काहि बिहानदेखि बेलुका सम्म आफू मेशिन जस्तो लाग्छ। नुहाउँदा पनि मेशिन। उहि शरीर उहि माड्ने तरिका उहि हात नपर्ने ढाडको भाग। खालि त्यहि भागमा मात्र चिलाउँछ दिक्क लाग्ने।

सेभ गर्न पनि अल्छि लाग्छ बेकारको टेन्शन, हप्तामा एक पटक गर्न पाए हुन्थ्यो। अफिसमा चिटिक्क पर्न पर्यो नि फेरि। नयाँ ब्लेड त छ तर फेर्न अल्छि लाग्यो, घोटि घोटि बोधो भैसकेको ब्लेडले दाह्री खौरिएँ।

ब्रेकफास्ट सम्झियो कि घाँटिमा कतै कुनै भल्भ लागेको जस्तो हुन्छ;बन्द! एक ग्लास पानी पिएँ, घाँटि देखि तल आन्द्रा सम्म चिसो बनाउँदै गयो। फ्रिज खोलेँ, अन्डा, पाउरोटी,बटर,दुध यावत चिजहरु थिए, सधैँ झैँ केहि खान मन लागेन। चिसो दुध अलिकता भाँडोबाट नै मुखमा हालेँ!

उहि अफिस, उहि अभिवादन, उहि कुर्सी र उहि कम्प्यूटरको निरस स्क्रिन!बसेँ र समाचारहरु पढेँ। कहिलेकाहि समाचार रमाइलो लाग्छ र धेरै जसो बेकारमा पढिन्छ तर पढिन्छ। आउना साथ काम झ्याप्प थाल्न कहिले सकिएन। साझा खोलेँ,फररर आँखाले चौतारी खोज्यो। चौतारी पनि कहिलेकाहिँ बेकार लाग्छ, उहि जदौ, उहि नमस्कार र पँहेला आइकनहरु। कथा लेख्न थाल्या, अस्तिन एक दुई हरफ लेख्दै राख्दै गरेको खेस्रा लेख्न खोजेँ, तालु टल्काउँदै बोस आयो। केहि बेर काम गरे जस्तो गरेँ, केहि पोस्टहरु गरेँ साझामा। साझामा पोस्ट पनि यन्त्रवत हुन थाल्या जस्तो लाग्छ। पेट पो पोल्न थाल्यो। ब्रेकफास्ट खाइन्न एकछिन पछि पेट पोल्दै भोकको आभाष हुन्छ।

भात खाएसि मजाले ढल्केर सुत्न पाए नि हुने नि कहिले पाइन्न। यो अपिस जाने दिन नै लन्च खाएसि किन सुत्न मन लाग्ने होला? सप्ताहन्तमा नि मन त लाग्दो हो तर कुन स्थितीमा कहाँ के खाइन्छ थाहा हुँदैन। दिक्क लाग्ने, सप्ताहन्तले र आराम दियोस न, झन थकाउने!

सुन्तलेले पुरानो डायरीको पाना फर्काएछ, मजाको लाग्यो! पढ्दै जाँदा आफ्नै डायरी सम्झेर दिक्क लाग्यो। के हुने होला र डायरीमा। के के न होला भन्या हैन? यि लेखेँ त आजको कुरा!यसो केहि भए नि लेख्न हन्थ्यो, केहि छैन उहि पुरानो चिरपरीचीत मन्डेन लाईफ!हैन यो खल्लो लाईफलाई स्पाइस अप कसरि गर्ने हो?साला फेरि भोक लाग्न थालि सक्यो। भुँडि त घटाइयो जसले जे भने नि बल्ल बल्ल। बेलुकातिर यसो घुम्न जान पर्ला। भुँडि घटेर राम्रो भएको सम्झियो कि बेलुका चिटिक्क परेर घुम्न जान मन लाग्छ। भोक लाग्यो झन! केइ खान पर्छ अफिस सकिएपछि। बेलुका साझा हेरिएला कि नहेरिएला थाहा छैन। आफ्नो कम्प्यूटर पनि सत्ययुगको छ,हप्तामा ६ दिन बिरामी हुन्छ एक दिन ठिक हुन्छ! अर्को किन्न मात्र पर्छ त्यसलाई सिधै डम्पस्टरमा लगेर पहिला एक पटक भुईँमा बजारेर फाल्ने हो!

ह्या दिन बाँकि नै छ म नि सुन्तलेको लहलहैमा लागेर दिउँसै डायरी लेखिरा। ऊ बाहिर कोहि हिँडेको जस्तो लाग्यो, बोस फेरि यता मर्न लाग्यो जस्तो छ।