दीपिकाजी,

म त 'पुराना दिनहरु' भनेपछी सुखद स्‍मृति हरुको सँगालो होला  भनेर पढ्दै गएको त सार्है हसाउने कथा पो रहेछ ।
भाँडा सधैं माझ्न त अल्छि लाग्छ, खानै पकाउन सिक्छु क्या बाठी
त्यो फायर अलार्म को काहानी पनि कमन् रहेछ,  मेरो मा त झन दाल बसालेर तरकारी किन्न गएपछी एक घण्टामा फर्किदा के भयो होला? अझ ढोका खोलेर छिटो धुवा हटाउनी हुँदा दुनियाँ को गाली

उस्ले त मस्यौरा मा हालेर अझ अरु खानेकुराहरु राख्ने ठाउँमा राखिछे पिठो भनेर

जिम्मुको झोल !!

अनी यसमा चाँही पूजाको नाम नराखी किन सारीका को नाम राख्नु भएको नि? "कती पूजा लाई मात्र चान्स दिनु अरुलाई पनि चान्स दिनु पर्‍यो मेरो कथा को पात्र मा"   भनेर?

जे होस् अर्को राम्रो प्रस्तुती पढ्न पाइयो