(रिट्ठे हल्दार र लहरे ख्याउटे, लहरेको घरनिर पिपलको बोट मुनि बसेर भउते भुक्केलाई कुर्दैछन्। भउते आएपछि कत्लेडाँडाको बिस्टे साउको पसमा गएर तास खेल्ने योजनामा छन्।)

रिट्ठे हल्दार- "खइ त भुक्के मुरदार अजै मरेन एता!.....  हन ए ख्याउटे तेरा घरा दलिनाँ झुन्डा के हुन ति लुन्द्रा लुन्द्री हँ?"

लहरे ख्याउटे- " तेरा आँखाँ किरा परे कि क्या हो, सुकुटि नि चिनेनन् तेरा खोपिल्टे आँखाले?"

रिट्ठे हल्दार- " क्यारि चिन्नु सुकुटि, गुन्द्रुका झोल तुइँक्याउँन नि दसईँ कुर्नु पर्ने खलका घराँ सुकुटि होला भनेर क्यारि पत्ताउनु!"

लहरे ख्याउटे- " तेस्ता गुन्द्रुक त हल्दार खलकलाई हुर्रयार दान गर्थे हाम्रा बाउबाजे!"

रिट्ठे हल्दार- " गरिआले नि दान तेरा बाउबाजेले हाम्रा खलकलाई, बाउ बाजेले भा' गुन्द्रुक नि दान गरेर सुक्या होला नि तेरा ज्यान! सुकुटी खाका ज्यान नि देखियो (पँहेला दाँत देखाउँदै हाँस्छ) हिहिहि"

लहरे ख्याउटे- ' पर्दारिलाई के पत्तो हाम्ले सुकुटि चपा' कुरा! तेस्ता सुकुटि त हेर बज्जे मइनइ पिछ्छे धार्नि का धार्नि करेसाँ मिल्क्याइन्छ बडि भ'र!"

रिट्ठे हल्दार- " सुकुटि भनेर त धेर् फलाकिस लाटिको पोई, बरु केका सुकुटि हुन? लाउर्या पाङ्ग्रे कुकुर हरा' नि धेर भा सैन हिहिहिहि! (सुर्तीको पोको झिक्दै) सुर्ती खान्छस? काँड नखानु एल्ले सित्तैमा पाए तिनमाना चुक नि बाँकि राख्दैन बज्जे!"

लहरे ख्याउटे- (रिट्ठेको हातबाट सुर्ति झिकेर मुखमा च्याप्दै) " हिजो एइ सुर्ति खान हाम्लाई बातले पोस्दैथ्यो आज कताडि ल्याइस? कि हिजो भक्भकेलाई मिर्सी सँ गोठाल्जाँदा भेटाइदिउँला भनेर फुत्काईस सुर्तिको पोको हँ?"

रिट्ठे हल्दार- " तेरा बाउबाजेले सुकुटि करेसाँ मिल्क्या जस्तो हाम्रा बाउबाजेले सुर्ती ख्याउट्या खलका आँगना बर्साउँथे अनित्याड पिच्च थुकेर हिन्थे, यि यसरी!" (भुइँमा पिच्च थुक्छ) " एस्ता जाबो सुर्तीको त बगइँचो स हाम्रा माउलिमा!"

लहरे ख्याउटे- " पर्दारी हुँम भनेर चिनाइस है बज्जे आफइँले अइले? घरा सेरोफेरो सप्पै देख्या छ भनेर अब माउलिको धाक लाउन थालो असत्ति! तेरा माउलि नि था छ हाम्लाई मोइ भनेर बासि चउलानि खा'र देखाउने माउलि!"

रिट्ठे हल्दार- " तेरा माउलि नि तेरा? चउलानी नि चिन्दइनन् कइलेइ भात खान्पा भए पो! आलु खार पेडा धाक भन्या एइ हो! घराड आउन त आइस तासा मुठो बिर्सिस कि क्या हो फेरि तँ खाना कालले?"

लहरे ख्याउटे- (खल्ति छाम्दै)" हाम्रा ज्यान सुके नि दिमाख तिखो छ तेरा  भुत्ते खुकुरि जस्ता दिमाख हैनन हाम्रा! तासा पोको ल्या छु, आज नि तास खेल्दा भाँचेर हेरिस भने तेरा पर्दारी खलकले तेरो पर्दारि गरेर बस्न पर्ने बनाइन भने ख्याउटे नभन्नु भोल्देखि!"

रिट्ठे हल्दार- " गोडा पन्द्रेक रुप्पेको तास किनेर सइ रुप्प्या धाक लाउँस लाटिको पोइ, तो चार चार हात पछि तासको पैसो उठा चाइँ बिर्सिस? पन्द्र रुप्प्या तासको पचास रुप्पे उठाइसको अज उसकै पेवा तास भाँच्या जस्तो गर्स मुरदार!"

लहरे ख्याउटे- " खाल पुयो भन्देखि तँ बज्जे हेरेर मात्रै बस्! एक हात खेलेसि टाट पल्टेर सापट माग्नेले के तास खेल्नु बरु नेपाल ग'र पस्पतीमा माग्न बसे हुन्छ, भउबानको पर्दारी नि हुन्छ हेहेहेहे!"

रिट्ठे हल्दार- " कल्लाई टाट पल्टो भन्छस हँ बज्जे? (खल्तिबाट तिलहरि निकाल्दै) यि गोजिमा ३ तोला तिलरी स आज कति खेल्न सक्छस खेल!"

लहरे ख्याउटे- " कुन चइन्या तिलरि फुत्काइस ए असत्ति हल्दार? तेरा घराँ फलामे साङ्लो नि छैनन भनेर सात गाउँलाई पत्तो छ, कताडि ल्याइस यो तिलरि? खइ भुक्के अनमरिएन त? न भिराड खसेर' सुइँक्यो कि बज्जे, भुक्के मुरदार सिद्दया भए त खत्तमै भो नि, तासको खाल पुग्दैन!"

रिट्ठे हल्दार- " के मर्थो भुक्के ऊ आइपुगो, तेसका उमेर् धेर रेसन!"

(भउते भुक्के आईपुग्छ)

भउते भुक्के- " होइ ज्यानमारा हो क्यादै सौ? माथ्लो डाँडाबाड सुनिने गरि केका खलबल गर्या सौ तिमेरले?"

लहरे ख्याउटे- " तेरा पाँसुल्ला बल्ल फुक्लिए एतातिर? काँ बियाँलो गरेर आइस?"

भउते भुक्के- " काँ हुनु, लाउरे जेठाले भक्भके ज्यानमारालाई पाता कसेर चुट्दै रेसन्, निलडामै निलडाम छ ज्यानभरि मुरदारको!"

रिट्ठे हल्दार- " भक्भकेलाई क्यान पिटेसन त? के ओर्याई गरेस असत्तिले?"

भउते भुक्के- " खइ हिजादिन दिउँसो मिर्सिसित बन गा रेस, त्याँसि खोल्तिर झरेका रे, मिर्सिको घाँटि रित्तै! मुरदारले कुन सट्को कुन सट्को तिलरी उडा'र बेपत्ता पार्देछ, अइले चुटि चुटि तिलरि झार्न खोजिरारेसन, क्यार्नु भिराड खुरमुरिन ला' राँगोलाई राउँराउँ भन्न सकिन्स काँध थाप्न सइँदइन!"

गफै त हो!