प्रिय जान्की,

जे राम जि कि!!

यो हाम्रो पहिलो पिरेम पत्र छ। कोनो गल्ती भेँटेछौ त उस्को मिलाइके पढ्नु। त बात यो छ कि, पहेली

बार जो तिमीलाई हामीले बुधहाटमे देख्यो, त सला हाम्रो होस् उड्के पतङ बनिगयो। त उ होसवाको

हामीले कन्नी डालेर सिँधा कर्दै तिम्रो तरफ आउँदे जो थियो, सला कहाँसे फटाक से एक खयाल आयो

यो दिल मा। " तुम को देखा तो ए खयाल आया" गना जो गाउँनु भएको छ हाम्रो जग्जित कक्काले,

उही गनाके पुँरा बोल जो छ याद कर्दे थियो हामी तिम्रो आगे आइके गावन। जब पुँरा गना हाम्रो

खोपडियामे घुसेन त सरम के मारे हामी उहाँसे सिधे राम बिलास्के पान दुकान गियो। इनटरेस्टिङ

बात यो छ कि, राम बिलासके यहाँ उही गना बज्दे थियो। हामी गना भि सुन्दे थियो, ओर सोँच्दे थियो,

"अरे सला यि तो कोही मामुली बात भएन, हामी करोडो गना मे से एक गना सिलेँक्ट करेछु तिम्रो

खातिर, उही गना बजेछ राम बिलासके यहाँ। जरुर भोले बाबा हाम्रो सिग्नाँल दिनुभएछ।" गना भि

खतम, हाम्रो काँन्फिडेन्स भि बढ्यो। खेँ खेँ खेँ

तिमीलाई बहुते ढुँड्यो हामी हाट्मा तर तिमी मिलेन। बहुते दुख लाग्यो हाम्रो त सोच्यो हामी कि सला

एक लड्की मिल्यो वो भि गैल भँइस पानी मे। हामी बुर्बक भि लिँखदा लिँखदे बहुते लम्बा पत्र

लिखेछु। त बाँटम लाइन यो छ कि "आइ लाँब यू"। तिम्रो पत्रके इन्तजार मे ...................

डाँ मदनवा

स्वास्थ चोकी