अंक दिने समय भएको छैन, तर अति हाँसो उठ्ने कुराहरुमा हाँस्न नछाडौँ! भर्खरै दीपीका र सुन्तलेले दिएको ९ लम्बरको उत्तर हाहाहाहाहाहाहाहा

आइ जिबाल बारी नाबुल, म्हो तेरो गार्दान सार्दान छिनाली दिन्जा। उसाइदा कुस्लाई भुटेकुशिमा बागाइदिम जास्दु लागिराजा आजा म्होलाई। म्हेरो लोल खाच्चार पानी काराकु काराकाइ जा। त्यो धादुरेले पानी म्हिरो माइच्याङ को गालामा माया गारेजा। म्हो तोङ्बा खारा बासेकु बेलामा माइच्याङ  ले पार्ना लायु।म्होइले कारायु बान्यु उस्ले बायना बान्यु, म्होइले खर्ल्याम बान्यु त्यो पानी बायना बान्यु। त्यो धादुरे ले मोहानि लागायु जास्दो जा मेह्रो माइच्याङलाई म्होइले जे बाने पानी बायना बान्जा। त्यो धादुरे  ले बानेको मात्ताइ बायु बान्जा। तेस्ले के आउसादी दियु म्हिरो माइच्याङ्लाई लु बान  म्होलाई। तालाई पाकाइ थाहा जा जास्दु जा। बानिनास् बाने कि ता छाइन कि म्हो छाइन। लु बान 

हन यो तल्ला गराको रायो पनि यसपाला त कहिल्यै झांगेन। सदै आएकै छु यो डिलां। रायो जत्रा को तत्रै। पानी नपुग्या हो कि मल नपुग्या हो। अब यो बुढाले मात्र मल थेग्न नसक्ने भो। खोराक नै छैन, के पुगोस। हरी शरणम। मरे बाबा। ऐया। खुइया। (बुढा मुस्किलले टुक्रुक्क बस्छन)। यो खुट्टो चर्केको चर्कै छ। बस्न पनि गाह्रो। ह ह ह। ............. (लोटा रित्याउछन। यसो पछाडि हेर्छन।) एती जाबो मलले के हुन्थो। तो चेली नातिनी कता गैछ। खाली चक्लेटको पछी लागेकी छ। ऐया। आजकालका केटा केटी चर्पी नभै नहुनी। एसो बिहान बेलुका एही डिल तिर आए त रायो अलिक मौलाउथो नि। ऐया। चर्पी गयो, पानीको सत्तेनाश। खानका कालहरु। न बल छ, न मल छ। ह ह ह .... ऐया। खुइ  ऐया बाबा!