? 
जिरादाई,
"tyo puja ganji ma sign pen lay 10 lekhesi ta prabho bhogatey haanda ni malai herya chhan jasto laagni ni baru.."
हो प्रभो, मुनासिब हो।
खै सिफल तिर जय बागेश्वरी तिरका कथाहरुमा पनि प्रभोको योगदान भएन। बास्साको चिट्ठा पछि खै के भो। पस्पतिका गुरुको मन्दिर अगाडीबाट कैलासमा पुगेर तानेका सर्कोको रनाहाले छोड्यो कि बाँकि छ? प्रभोलाई पनि मुस्किलै छ क्यारे -- तरुनीको बारेमा लेखम घराँ केमा फेला परिने हो था छैन, तरुनीको छोडेर अरुको बारेमा लेख्न नी मन छैन। यस्तै रे छ प्रभो जिन्दगी। गंगा मिस्ठान्न भण्डार पनि बन्द भै हाल्यो।
Pretty ,
"dasan bhanda ni nam chahi प्लान्टी hunu parne kathako ke..."
अब भाको कुरा नलेखेर नभाको कुरा के लेखाई भो र भनेर नी। प्ल्यान्टी त हान्नै पाईएन, अरिङ्गालले लखेटीकन छेडान दिदै डसानको दस्तखत गर्देर हिन्दियो। बदमास रे छ अरिङ्गाल, नैतिकता भ्रष्ट भा। युद्धमा मैदान छोडेर भागेकोलाई छोडिदिनु पर्छ कि पर्दैन? ल भै गो छोडेन रे -- हिम्मत भएको भए अगाडीबाट टोक्न सक्नु पर्थ्यो नी -- त्यसरी पिछे से बार गर्नु हुन्छ त?"
"हुन पनि त्यो बाङ्गे कती मात्तेको, आमा जस्ता मान्छेलाई पनि जे पायो तेही भन्ने "
हो भन्या बाङ्गे खत्तम थ्यो क्या। सोझो भलादमी भनेको त्यो ग्याङ्गमा मै एकजना। के गर्ने? मेरो सँगतै राम्रो भएन नत्र म उनीहरुलाई पनि सुधारदिन्थें।