ख्वाक्क.... ख्वाक्क....ऐया!

लु सपैलाई जदौ अरेँ ! सपै बेसै होलाऊ केरे! जिम्दै होलाऊ भन्ने मानिछु! अस्तिनखेरुन, भउते बज्जेलाई देख्या थेँ दोभानेको पुल निर, "ए भउते कता अन्मरियौ?" भनेर मुख के फुका थेँ बज्जे रन्केर " म अस्ति मरेँ बुडा, अइले घाटमा छोराले पिन्ड चढा छ भोक लागेर तेई खान जान ला" पो भन्छ असत्ति मोरो तेसको सत्तेनास हुने! क्यार्न लान्थो कालले अइलेई तेस्तो जेमराजको नि झाँको झार्ला अस्तो लाठेलाई! भिमसेने बोको अस्तो भ र ढुन्मुनिँदै हिँडिराछ कइले एताहुँदि चौतारीआँ अन्मरिने हो उइ जानोस!

गोडा दुएक दिन पइले एकाब्यानै खोल्सातिर बिस्टा अर्न गइराथेँ, घाम भर्खर झुल्क्या थो के रे, टिलिलिललिsssल्ल खोल्सापारिबाट टल्केर आँखो बल्ला अस्तो भओ गाम्लेहो मेरो। हेरि यो बुडेसकाल सम्म ब्यान खाओ बेल्का टाट बेल्का हसुरो ब्यान टाटको गरिप परियो के रे आफू, हो न हो दैवले जुरा'र हिरा नै भेटाइदे अस्तो लाओ के आफूलाई! अन्खेरुन, "लु बिर्खे तिम्रा नि दिन आएछन" भन्दै हिरा टिप्न यो मक्केको नलिखुट्टो उचाल्दै खोल्सा पारि के पुया थेँ, " लौ न भन्या बिर्खे बुडोको आँखो फुटेर एतै आयो, देखे भने गाम हल्लाम्छन्" भन्दै हाउँरि धोबिनि धोबिनि जस्ति लाग्ने एउटि नखरमाउली फुत्त आँखाले देख्न नभ्याम्ने अरि उकालो लागिन के रे बित्तातोडले! पछि एसो आँखो मिचेर हेर्दा त हाउँरा पुन्टे बुडा सर्याकसुरुक अर्दै कन्डाँ लाग्या धुलो टक्टक्याम्दै थे के रे, हिरा भन्या त बुडाको तालु टल्क्या रेछ ब्याना घामले! " क्यार्न ला हो ब्यान ब्यान पुन्टे बुडा?" भनेर सोध्या त "पिँडालु खन्न आ" भनेर लुसुक्क हिने नारन त्याटि मलाई एक पालि नि नहेरि!

सपैले चइन्जो हेलाँ अरे जस्तो लाओ के रे, त्याँसि हेरि अब बेबार नि परो गाम्ले हो मलाई! रिनले छोप्या छ के रे, रिन क्यारि तिर्ने हो भन्दै ब्यान बित्छ, दिनले घेर्या छ के रे मलाई दसा कसरि कटाम्ने भनेर दिन बित्छ, रोगले छोप्या छ के रे मलाई रोग क्यारि काट्ने हो भनेर रात बित्छ। तमाखु गुडुगुडु पार्दा नि मुटु गुड्गुडाम्छ, दाउरा चिरेर दुइ फक्लेँटा पार्दा नि आफ्नै नलिखुट्टो चिरा पर्या अस्तो मान्छु, क्यार्नु बुडेसकालको रमाई धोति समाइ समाई अस्तो भा छ मलाई!

हरिशरणम्!