भाग्यमानी भए मैयाँ !

कुल घरानकी चेली भनेको यस्तो हुन्छ के, रिति-थिति नबिर्सिनी, मान-मर्यादा राख्नी। पुन्टेदाइले जुरेली लुकाएर धोबिनीकी बहिनी घ्याल्से भिडाउन कम्ति जाल रचेका हैनन् के रे। बरु जुरेली छोड्नी भएँ, यस्तै कुलघरान खोज भनेको कहिल्यै टेरपुच्छर लाएनन्।

तिउँले बुन्देको त्यो सुइटर त जति च्यात्तेर पचपन्न झ्याले भए नि के फाल्दा हुम् र। सालीनानीको चिनो भनेको त्यै त छ नि। उध्रिँदा उध्रिँदा एउटा धागोको लुफुर्को मात्र बाँकी रहे नि बरु कन्ननी बना'र बाँधी हिनुम्ला, फाल्नेवाला छैन म त।

अर्को बुन्दिम ? रे ! अनि त्यो बुन्दै गरेको माछीकाँडे बुट्टा भरेको सुइटर कल्लाई हो त?  मेरो ज्यानमा त कहिल्यै नापीनौ त?