उपचारक बन्धुको राजनैतिक विश्लेषणमा एक भयानक विश्लेषणात्मक त्रुटी के छ भने उनले राजनैतिक घटनाक्रमलाई नेपालको सामाजिक धरातलमा नराखेर नितान्त निरपेक्ष रुपले टप टप टिपेर ड्याङ ड्याङ निष्कर्ष निकालिदिए । यो पद्दतिगत त्रुटी बाहेक कतिपय अमुक बुँदामा उनको बुझाई केटाकेटौले पनि देखिन्छ । मानौं त्यतिले नपुगेर, नेपालको सबभन्दा ठूलो आवश्यकता त धर्म र राजतन्त्र उपर जनमतसंग्रह पो देखेछन् महोदयले, भयो अब ?

मेरो आफ्नो विश्लेषणमा गएको डेढ दशकभर नेपालको राजनैतिक क्षेत्रको समस्या भनेको नेताहरुको नैतिक विपन्नता भन्दा बेसी वैचारिक अन्योलता हो । राजनैतिक क्षेत्रको नैतिक विपन्नता त नागरिक क्षेत्रको नैतिक विपन्नताकै प्रतिविम्ब हो, अन्यथा होईन । त्यसैले नागरिक क्षेत्रलाई समेत समेट्ने वृहद र प्रणालीगत नैतिकिकरण बेगर लेखक महोदयले गरेको जस्तो नेता र दलहरुउपर सत्तोसराप, दोष लगाउने खेल र नैतिक उपदेश गरेर केही र कोही पनि सुध्रनेवाला छैन जस्तो लाग्छ है मलाई त ।

अबको आवश्यकता भनेको धर्म र राजतन्त्रमाथि तात्तोनछारोको जनमत संग्रहको खेल खेल्ने होईन जेजस्तो सम्विधानसभा बन्छ त्यसैलाई अधिकतम उपयोग गरी आवश्यकता अनुसारको राज्यपुनर्संरचना, वृहद शासकिय/प्रशासकिय सुधार र आर्थिक क्रान्तिउपर व्यापक बहस हो ।

मेरो सुको ।

Nepe