म हिंडे आफ्नो कर्म थलो तिर   ..............................

 

मेरी श्रीमती  - रुपा

 

नयाँ शहर, नयाँ काम र नयाँ जिबन्सैलीसँग म परिचित हुन खोज्दै थिए। उता रुपा पनि आफ्नो पढाई चाँडो सकेर म भएको शहरमा आउने सपना बुन्दै थियीन। दिनहुँ हाम्रो फोनमा कुरा हुन्थ्यो। उन्को ग्र्याजुएसन जती नजिकिदै गयो उन्को घरबाट उन्लाई विवाहको दबाब बढ्दै गयो। हुनत मेरो घरबाट पनि विवाहको कुरा नआएको होइन। मैले आफ्नो घरमा अबको १ बर्षमा गर्ने भनी टारे र साथ्साथै रुपाको बारेमा पनि सन्केत गराए। रुपाले भने घरमा मेरो बारेमा कुरा गर्ने आँट गरिनन। समय अनुकुल मिलाएर भनौला भन्दा भन्दै नेपालमा उन्को लागि केटा खोज्ने क्रम चलिसक्या रहेछ। त्यो कुरा थाहा पाये पछी उन्ले आफ्नो दिदिलाई हाम्रो बारेमा सबै खुलस्त पारीन। दिदिले बुवा आमालाई हाम्रो सिफारिस गर्नु भयो। उहाहरुलाई मेरो सबै कुरा चित्त बुझ्यो तर हाम्रो जात हाम्रो मिलन बिच्को तगारो बन्यो। केही महिनाको निरन्तर प्रयास पछी उहाहरुलाई राजी गराउन रुपा सफल भयिन।
पोहोर साल मे मा उनी पनि ग्र्याजुएट भयिन र भाग्यबस उन्को काम पनि म भएको शहरमै मिल्यो। हाम्रो खुशीको सिमाना रहेन।  

नयाँ अपार्ट्मेन्टमा सरेको पनि १ महिना भएको थियो। हाम्रो परिवारको ईच्छा अनुसार हामी नेपालमा गएर विवाह गर्ने भएका थियौ। कामबाट घर आयो अनी प्राय जसो सपिङ गर्न लाग्यो शहर तिर। यही भएको थियो हाम्रो रुटिन, नेपाल जानु भन्दा पहिले। काम बाट दुवैको १ महिनाको  छुट्टी मिलाई नेपाल गयौ। विवाह हाम्रो गच्छ्य अनुसारको भयो। हनिमुन पोखरा र ब्याक टु अमेरिका।
त्यस शहरमा हाम्रो धेरै साथीहरु नभएकोले एउटा वीकेन्ड पारी घरैमा सानो रिसेप्सन पार्टी गरियो।
हाम्रो दाम्पत्य जीवन सुखमय थियो।