किना आजो यो खाच्चार पानि छारपार कार्चा....च्यांग्ग्रा पानि गोक्रो सुक्ने कारी काराउचा..... मेरो नि किना गाँटी कासकास कार्चा बानेको ता मोइच्याङले साम्जेकु राइच।
मो तोंइले छुर्पी छुर्पी बानेरा काराकु काराकाइ गार्यु बानेर छुर्पि लिन गाकु थियो.....पासाङकोमा नागाकु त काद्दि बायु काद्दि।

तोंलाई के के बानेकु राइचा..... म्हो आबो यो तोङबाकु भांडुले काल्ले काल्ले भेट्चा बिचार कार्चा......
आस्ति मोइले त्यो दातुरे, काले, ज्यालकुमार  आरुको के आलात कार्यु बानेरा बिर्से जास्दु छा..... म्हेरो रा यो लोलको मासाल ता मान्छे कुटेरा कुटेरा फुलेको छा आबो मोइले देकाउंचा यिनिआरुलाई......आस्दि मोलाई दातुरेले बोरामा हालिरा कादा लाग्यु रा दा क्यै बाइना..... कालि आलि आलि रिंगाटा लागेकु जास्तु बायु..... आबो कोलामा फाल्यु बाने झान के हुन्जा म्हो बुटेकुशिमा पाउरी केल्ने मुन्जेलाई? बारु आचेल कार्मि लाग्यु सिताल हुन्जा होला.....
लु तोलाई यो साप्पै छुर्पि, तों कांदै कार, मो यिनिआर्लाई ठोक्दाई कार्चा। यो कालिजोलाइ मोइले काचाककुचुक बानार पित्ता बानाइदिन्जा... त्यो छोरोलाई मोइले क्वां क्वां रुने छोरी बानाइदिन्जा आबो,.... मोलाई ता साराइ जाङ चालायु होइ.....