फुच्चे भाई, आजकाल खुब रमाइलो लाग्छ, गाउंमा घर घर फोन पुगेको छ रे, गाडीको बाटो खन्दै छन रे। केही होला कि त। पुग्ने साथ गरुम्ल नि तिम्लाई फोन। ल मेरो दैनिकी मा छिरेकोमा धन्यवाद।

झापाली भाई,
खै त अरु कथा? लु भोजपुर तिर गएर अर्को कथा लेख्नु पर्छ, टिकट कातेर लाग एयरपोर्ट तिर।

चेली,
मलाई त अलार्म ले सदैब झ्वाक चलाऊछ। फाल्दिमा जस्तो। तर फेरी भोली बिहान भो, नभै हुँदैन। स्वागत छ मेरो डाएरिमा।

रिठ्ठे,
भच्चुर भन्ने शब्द ले मात्रै पनि उसै उसै उमंगित बनाउछ। ल तिमी पनि आउने हो, टक्सारमा भेट्न।

हर्क सोल्टी,
उबेला तेइ एउटा दसैं आउथ्यो र उमंग ले पुन एकपटक जीवन फुल्थ्यो। आजकाल त न दसैं आउछ, न बस परक वा एयरपोर्ट नै पुगिन्छ। अझ बढी यन्त्रबत भईराछ नि जीवन।

र सबै साझा बासिहरु जस्ले समयको सानो टुक्रा मेरो डाएरिमा खर्च गरिदिनु भो, हार्दिक आभार ब्यक्त गर्दछु।