सर्बप्रथम त miss me जी र nepe जी लाई धेरै-धेरै धन्यवाद,मेरो कबिता पढी प्रतिकृया लेखिदिनु भएकोमा। nepe जी, अन्यथा नलिनु होला। सबै कबिताले समस्या देखाएर समस्याको समाधान निकाल्न कठिनाई हुन्छ।कती कबिता आत्मा सन्तुस्तिको लागि लेखिन्छ, कुनै कबिता बर्णात्मक हुन्छ, कुनै कबिता बिद्रोहको हुन्छ त कुनै कबिता आवाज उठाउनको लागि अथवा जगरणको लागि लेखिन्छ। कुनै पनि कबिले कबिता लेख्दा यो सोचेर लेखेको हुँदैन कि म यो समस्या उठाउछु अनी यो समाधान निकाल्छु।nepe जी मैले तपाईंको प्रतिकृयामा तर्क्-बितर्क गर्न खोजेको होइन है। जहाँ सम्म मेरो यो सिर्जनाको सवाल छ, "आज-भोली जिन्दगी बध-शालामा बध गर्न बन्दी बनाइएका पशु भन्दा सस्तो भएको छ । नत्र किन बन्दुकहरुले र बमहरुले निर्दोष जिन्दगीहरु मारिन्थे ? किन निर्दोष शरीरहरु निरंकुश एम्बुसहरुले क्षत-विक्षत पारीन्थे ?" , हो यो गद्य वाक्यलाई भाचेर कबिताको रुप दिएको जस्तो देखिन्छ।तर हामीले यो कुरालाई पनि बिचार गर्नु पर्छ कि कुनै कुरालाई ब्यक्त गर्ने तरिका आफ्नै सिप अनी कला अनुसार गरिन्छ जस्तो लेखकले लेखबाट गरिन्छ, कथाकारले कथामा ढालिन्छ अनी हास्याकारले ब्यङ्यमा उतारिन्छ।एउटा छोटो कथा छ भने त्यसलाई कबिता जसरी  ढाल्न सकिन्छ।मेरो " शान्तिको कबिता" शिर्षकमा एउटा साप्ताहिकमा छापिएको थियो दुई बर्ष अगाडि। यसलाई पनि वाक्यमा जोडीयो भने एउटा लेखको अंश जस्तै बन्छ।मैले भन्न खोजेको के हो भने गद्य जस्तै देखिए पनि कबितामा उतार्द कती मिठास छ त्यही वाक्य पनि ( तर मैले वाक्य लाई कबितामा ढालेको चाँही हैन है) । गुण र अपगुण त हरेक पक्छ्यमा हुने गर्छ।

शान्ति को कबिता

उ पर क्षितिज पारी
सुर्य निदाउदै थियो
म बरदलिमा बसी
शान्तिको कबिताहरु कोरिरहेको थिय
आस्था अनि बिश्वास छ
मेरो कबिता सँगै
शान्तिको किरणहरु झुल्किने छन
प्रत्यक नेपालीहरुको आगनहरुमा
विहानी अखबारहरु सँगै