सुन्तले र चेलीले हामिले आफ्नोपनमा बढि ध्यान दिन छाडेको कुरा पोख्नुभएछ, राम्रो लाग्यो! ठूल्दाईले पनि थप्नुभएछ। अब प्याच्च छुच्चो मुख फोर्छु है त!

सुन्तलेजीको कवितामा यो हरफमा चाहिँ वास्तविक भावुकता देखियो;  यस्तो हुन नहुने हो भइरहेको छ।

म बिदेशी भाँडा माझ्न मन्जुर छु,
तर गाउँमा खुकुरी पिट्न लाज लाग्छ। 

अरु लाइन चाहिँ अलि बढि नै भावुक भएर लेखेको जस्तो देखियो!-