जदौ दादा! अहिले हजुरमात्तै हो कि क्या हो भन्या!? पातालतिरका पातकीहरु सब सुतिराख्या' होलान् अझै!

***********************

यो चौतारीमा को कहिले र कसरी पस्यो, कुन ढोका'ट पस्यो, लुसुक्क पस्यो कि ग्वार्ग्वार्ती पस्यो अनि कल्ले कति स्वागत-नस्वागत खायो भन्नी कुरो चल्या' र' छ। स्वागत भन्या पनि तेस्तै हो, स्वागतले के नाप्छ?! जो पस्यो ऊ चौतारीमै फँस्यो!

संसाराँ काहिँ नअटा'को मर्न नसकेको पातकी भउते हरा' बेलाबाटै यसो दुई-चार खोकी निकालेपनि शुरु-शुरुमा मलाई म बाहेक चौतारीका अरु सबै पश्चिमाञ्चलका र विशेष गरी स्याङ्ग्जाका होलान् र सबैको पूरानै चिनजान होला जस्तो लाग्थ्यो।

***********************

ग्वाँचेको कथा पढियो, मार्मिक र समसामयिक छ। दादाको कथाचाहिं भोलि छोरीलाई सुनाउनुपर्ला।

***********************

तिरुको चिठ्ठी नि पढियो। कोइ-कोइ मान्छे त कति ठूला भ'छन्, आफैं नआर चिठ्ठी लेख्न थालेछन्। अब कुनदिनबाट इ-मेलमात्रै पठाउने होलान्।