copycat जि, मेरो रचना पढी प्रतिकृया लिखिदिनु बएकोमा धन्यवाद। मैले यस कबितामा बाध्यता बस बिछोडिनु पर्दा बिना कुनै गल्तिमा प्रेमिकाले आफ्नो प्रेमिलाई गलत सोचेको परिपेक्छ्यलाई कबितामा ढल्न खोजेको हुँ।

nepe जि म तपाईंले औल्याई दिनु भएको गल्तिको कदर गर्छु। भविस्यमा पनि यस्तै सुझाव अनी  सल्लाहको अपेक्ष्या गर्दछु।

यहाँहरुको लागि मैले अर्को कबिता थपेको छु।

    जुनेली रातको सोमरस

क्षितिज पारी सुर्य निदाउदै थियो

तारा कुन्जहरु ब्युझदै थियो

जुनेली  मुस्कुराउदै थिई

तिम्रो मायाले मलाई बोलाइरहेकी थिई

अनायसमै पाइलाहरुले डोर्यायो मलाई

कुनाको टेबुलमा गई थचक्क बसे

मन्द मुस्कान मिसाई तिमीले

भर गिलास थपक्क राख्यौ

मैले घुट्कोमा रित्याएँ

मस्किएर, लट्ठिएर

तिमी सोमरस भर्दै गयौ

पुरुषार्थ देखाउन

म रित्याउदै गएँ

एवं रित चल्दै गयो

सुन्-सान मध्य रातमा

ढल्-मल गर्दै उठे म

जुनेली जगमगाइरहेकी थिई

प्रिया!

सोमरसको नसा हो कि

तिम्रो मायाको नसा

अथवा

दुबै मिसिएर "कक्टेल" भएर

पाइला चाल्नै नसकी

उत्तानो परेर पछारिएँ म

माथि जुनेली मलाई गिज्याइरहेकी थिई