लघु- कथा- यथार्थ

"हो म बौलाएँ। म पागाल हुँ।हान मलाई ढुङ्गाले।"

"म बोक्सी हुँँ। म किच्कन्डी हुँँ। म पागाल हुँँ। थुक मलाई।" ओरिपरी झुम्मिएका सज्जन भनाउदा पागलहरु तर्फ छाती पिड्दै चिच्चाउछ " जेठो छोरो आर्मिले मार्यो,माइलो छोरा माओवादीले मार्यो । कान्छो छोरा एम्बुसमा मारियो।" प्रतेकको आँखा नियाल्दै " श्रीमानलाई  अपहरण गरी गोली हानी मारियो।"

सुक्क सुक्क रुन्छ अनी जोडले हाँसेर् "छोरीलाई आँगनमा लगेर बलत्कार  गरियो।" अली गम्भिर भएर " मेरा
 साना-साना नातिनिहरु स्कुलमा भिडन्तमा मारियो।हो मेरो नातिनिहरु स्कुलमा मारियो। सुन्यौ तिमीहरुले?" प्रश्न गर्दै "मेरो  परिवार सबै मारियो यो कथित जन्-युद्दमा।"

"हो म पागल भएँ यि बमहरुले गर्दा,यी बन्दुकहरुले गर्दा । प्रचन्ड र बाबुरामको नौटन्की जन्-युद्दले गर्दा।"

चिच्च्याई-चिच्चाई झम्टियर " उठ तिमी जाग तिमी, उठ तिमी जाग तिमी, उठ तिमी ,उठ तिमी, उठ तिमी, उठ तिमी,, उठ, उठ ………………….."

झल्ल्यास हुन्छु त आफ्नै खाटमा।

"कती सुती राको यो केटो? कलेज जान डिलो भएन? म १ घण्टा देखी चिच्च्याई रहेछु। होइन के देख्यो सपना?"

"आमा मैले  यथार्थ देखें"