"कहिलेइ नमेटिने मुटुको भित्रीतहबाट निस्रित रगतले सुख दुखमा अनन्त सम्म साथ दिने हस्ताक्षर गरें मैले। सिउदोमा छरेको एक् चिम्टी सिन्दूर मात्र थिएन, आस्था बिश्वास अनि भरोसा सहितको अनुपम प्रेमको जिउदो रुप थियो त्यो रातो अबिर। पखालिने, मेटिने अबिर थिएन, कहिलेइ नमेटिने छाति भित्र टांगिएको अनमोलधातु जडित फ्रेममा सजिएको तसबिर थियो त्यो"---कस्तो मन छुने कुरा लेख्नु भएको राहुल दाई

अनी हाम्रो माइला दाई लाई पनि खुब चित्त बुझेछ यो कुरा। अब त झन नबुझ्ने त कुरै भएननी होइन माइला दाई फागुन पनि लाग्न लाग्यो क्यारे