Posted by: mr.jomsom January 26, 2008
देवकोटाको नेपाल
Login in to Rate this Post:     0       ?        
डरको अन्त्य मृत्यु

प्रकृतिको सिर्जनामा,
कोहि उड्छन् ।
कोहि हिड्छन् ।
त कोहि पौंड्न्छन् ।

उड्दा खस्लाकि,
हिड्दा लड्लाकि,
पौंड्दा डुब्लाकि,
भनि सबै डराउँछन् ।
जुन स्वभाविकै छन् ।
जसलाई सतर्कता मान्न सकिन्छ ।
‘बाँच्नको लागि संघर्ष’
त्यसैले सबै बाच्न चाहन्छ ।

तर,
परिस्थिति अहिले त्यो छैन् ।
डर त्यति देखि मात्र छैन् ।
व्यक्ति व्यक्तिमा डर छ ।
समाज देखि डर छ ।
हिंसा प्रति हिंसा देखि डर छ ।
विज्ञान देखि डर छ ।

डर ‍... डर ... डर ...
जताततै छ ।
साँईली साँईला देखि डराउँछन् ।
माँईली माँईला देखि डराउँछन् ।
कतै माया मार्ने त होईन् ?
कतै बेचिने त होईन् ?

डरको खाडल बढेकै छ ।
डरको सागरमा डुबेकै छ ।
महामारी फैलिएकै छ ।
भयानक रोग देखिएकै छ ।
त्यसैले त डर बढेकै छ ।

समाजमा बितृष्णा बढेकै छ ।
स्वार्थले व्यक्ति लतपत्तिएकै छ ।
एक आपसमा अलग्गिएकै छ ।
महत्वकांक्षाको चुलि थपिएकै छ ।
त्यसैले त डरले घेरेकै छ ।

जातियताको सवाल उब्जिएकै छ ।
गुटगुटको कठ्घरा बनेकै छ ।
कोहि ‘राम’ भन्छन् ।
कोहि ‘मरा’ जब्छन् ।
आफू देखि आफै लुक्ने बेला आएको छ ।
डरका सागरहरू फैलिएका छन् ।
पर पर क्षितिजसम्म पुग्ने गरि ।
सिमा नाघ्न मृत्यु नै कुर्नुपर्ने गरि ।
Read Full Discussion Thread for this article