Posted by: mr.jomsom January 26, 2008
Login in to Rate this Post:
0 
? 
?
एउटा नाताले निम्त्याएका हरफहरू
प्रश्न थियो उनको मलाई
नाता के हो पहिल्याउने ।
रगतको भूमरी यो
कुन नाताले कसरी छुटट्याउने ।
कुन नाताको सिंहासन कहाँ
उठेको जिज्ञासालाई मान्नैं पर्छ ।
प्रति उत्तर निष्पक्ष हुन्छ भन्ने
उनको दृढताको मूल्याकंन हुन्नैं पर्छ ।
कलम दौंडाउने मेरो बानीले
उनले मलाई विश्वासको भूमरीमा धकेल्यो ।
विश्वासको सगरमाथा लड्न नदिन
आदिकविको अनुसरण गर्दा केहि ओकेल्यो ।
अरे कुन चाहि नाता थियो त्यो
भनेको भरमा भूपि शेरचन हुनु पर्ने ।
रगत रातो नै भएता पनि
नमिलेको भनि विज्ञानको आवाज सुन्नैं पर्ने ।
यहि प्रश्न मेरो आत्माले रोज्यो
उत्तरहरू धर्ति र आकाशले खोज्यो ।
हे धर्ति ज्वालामुखि पठाऊ, आकाश तिमी त गर्ज
जसरी भएपनि यो उत्तर मैले पाउनु नै पर्छ पर्छ ।
समस्याको खाडल यो पुर्ने प्रयासमा
म एक चोटि पुग्छु उहि साथी कहाँ ।
ज्ञान र शिक्षाको विशाल भण्डारमा
बुद्ध जस्तो गधालाई बुझे जहाँ ।
रगत पहिल्याउने सुरमा भावनालाई कुल्चन्छ भने
भावना उम्रने मन त्यो अझ दबिन्छ भने
नाताले त्याहाँ कुन रुप लेला,
बिरालोले आफ्नो रगत खाएको बेला ।
जुन नाता बिर्साइन्छ, त्यहि नाता नै ठूलो,
यदि कसैंले बलिदानलाई ठूलो सम्झन्छ भने ।
त्यो भावना नै हो जहाँ मनको नाता तोडि,
रगतको नातालाई बढ्वा दिन्छ भने ।
माया पाउने आशामा नै माया हुन्छ,
यसलाई बुझ्न अति आवश्यक छ ।
ढुङ्गा रहने पृथ्वी हो यो,
जहाँ निस्वार्थ माया एउटा आमाको नै हुन्छ ।
बेनाता झल्काउनु, त्यो उसको महानता
यदि त्यहि भित्र कुनै नाता लुकेको हुन्छ भने ।
भावनाको नाता नै ठूलो मान्नु पर्छ,
जब मुटुलाई रगतले चिन्दैन् भने ।
बैरी पनि मार्ग दर्शन हुन्छ नै,
जब उपयोग हुन्छ, उसले दिएको अवहेलनाको ।
अब भावना र रगतद्वारा असिर्जित यो,
कुन चाहि साईनो, नाता यो कहाँको ।
हेरन ! रगत बगायो पल्लाघरे रामेले,
कु-शासनको बिरुद्धमा दिल ज्यान लगाएर ।
अनि शहिद भन्छ इतिहासले उसलाई,
कुन साईनोमा सिर्जित नाताको समर्थनमा लागेर ।
ब्रमाण्डको संरचनामा पृथ्वीको अवस्था हेरौं,
हिमाल, पहाड अनि समून्द्रको सम्बन्धलाई बुझौ ।
अनि सोचौ त्याहाँ कुन नदि बगेको छ,
कति सम्मको साहसिक शक्तिको नाता छ ।
अरे यहाँ पो कुन नाता थियो त्यस्तो,
विश्वास लड्न नदिन सल्लाह लिनु पर्ने ।
नातावादको बोलबाला भएको ठाँऊमा,
भावनाको लहरलाई महत्व दिनु पर्ने ।
पल्टाऔ इतिहास अनि अवलोकन गरौं,
त्याहाँ मुनाको के नाता थियो मदनसँग ,
देवकोटाको के नाता थियो मुनामदनसँग,
अनि अनुसरण गरौं त्यो नाताको जति निभाउन सक्छ ।
नाता जोड्न घनघस्याको उकालो चढ्न पर्दैन्,
तर नाता निभाउन सगरमाथा चढ्नु पर्छ ।
त्यसैले त एउटा कर्मठ किसान सुसाउँछ,
बिरुवा रोप्न के गाह्रो छ र जति हुर्काउनुमा छ ।
बर्तमानलाई अतितमा धकेल्ने हो भने,
छट्पटाउछन् रगतले किल्चिएका भावनाहरू ।
यहि मनो-भावनाका लहरमा डुबुल्कि मार्दा,
जन्मिएको एउटा नाताले निम्त्याएका हरफहरू ।
प्रश्न थियो उनको मलाई
नाता के हो पहिल्याउने ।
रगतको भूमरी यो
कुन नाताले कसरी छुटट्याउने ।
कुन नाताको सिंहासन कहाँ
उठेको जिज्ञासालाई मान्नैं पर्छ ।
प्रति उत्तर निष्पक्ष हुन्छ भन्ने
उनको दृढताको मूल्याकंन हुन्नैं पर्छ ।
कलम दौंडाउने मेरो बानीले
उनले मलाई विश्वासको भूमरीमा धकेल्यो ।
विश्वासको सगरमाथा लड्न नदिन
आदिकविको अनुसरण गर्दा केहि ओकेल्यो ।
अरे कुन चाहि नाता थियो त्यो
भनेको भरमा भूपि शेरचन हुनु पर्ने ।
रगत रातो नै भएता पनि
नमिलेको भनि विज्ञानको आवाज सुन्नैं पर्ने ।
यहि प्रश्न मेरो आत्माले रोज्यो
उत्तरहरू धर्ति र आकाशले खोज्यो ।
हे धर्ति ज्वालामुखि पठाऊ, आकाश तिमी त गर्ज
जसरी भएपनि यो उत्तर मैले पाउनु नै पर्छ पर्छ ।
समस्याको खाडल यो पुर्ने प्रयासमा
म एक चोटि पुग्छु उहि साथी कहाँ ।
ज्ञान र शिक्षाको विशाल भण्डारमा
बुद्ध जस्तो गधालाई बुझे जहाँ ।
रगत पहिल्याउने सुरमा भावनालाई कुल्चन्छ भने
भावना उम्रने मन त्यो अझ दबिन्छ भने
नाताले त्याहाँ कुन रुप लेला,
बिरालोले आफ्नो रगत खाएको बेला ।
जुन नाता बिर्साइन्छ, त्यहि नाता नै ठूलो,
यदि कसैंले बलिदानलाई ठूलो सम्झन्छ भने ।
त्यो भावना नै हो जहाँ मनको नाता तोडि,
रगतको नातालाई बढ्वा दिन्छ भने ।
माया पाउने आशामा नै माया हुन्छ,
यसलाई बुझ्न अति आवश्यक छ ।
ढुङ्गा रहने पृथ्वी हो यो,
जहाँ निस्वार्थ माया एउटा आमाको नै हुन्छ ।
बेनाता झल्काउनु, त्यो उसको महानता
यदि त्यहि भित्र कुनै नाता लुकेको हुन्छ भने ।
भावनाको नाता नै ठूलो मान्नु पर्छ,
जब मुटुलाई रगतले चिन्दैन् भने ।
बैरी पनि मार्ग दर्शन हुन्छ नै,
जब उपयोग हुन्छ, उसले दिएको अवहेलनाको ।
अब भावना र रगतद्वारा असिर्जित यो,
कुन चाहि साईनो, नाता यो कहाँको ।
हेरन ! रगत बगायो पल्लाघरे रामेले,
कु-शासनको बिरुद्धमा दिल ज्यान लगाएर ।
अनि शहिद भन्छ इतिहासले उसलाई,
कुन साईनोमा सिर्जित नाताको समर्थनमा लागेर ।
ब्रमाण्डको संरचनामा पृथ्वीको अवस्था हेरौं,
हिमाल, पहाड अनि समून्द्रको सम्बन्धलाई बुझौ ।
अनि सोचौ त्याहाँ कुन नदि बगेको छ,
कति सम्मको साहसिक शक्तिको नाता छ ।
अरे यहाँ पो कुन नाता थियो त्यस्तो,
विश्वास लड्न नदिन सल्लाह लिनु पर्ने ।
नातावादको बोलबाला भएको ठाँऊमा,
भावनाको लहरलाई महत्व दिनु पर्ने ।
पल्टाऔ इतिहास अनि अवलोकन गरौं,
त्याहाँ मुनाको के नाता थियो मदनसँग ,
देवकोटाको के नाता थियो मुनामदनसँग,
अनि अनुसरण गरौं त्यो नाताको जति निभाउन सक्छ ।
नाता जोड्न घनघस्याको उकालो चढ्न पर्दैन्,
तर नाता निभाउन सगरमाथा चढ्नु पर्छ ।
त्यसैले त एउटा कर्मठ किसान सुसाउँछ,
बिरुवा रोप्न के गाह्रो छ र जति हुर्काउनुमा छ ।
बर्तमानलाई अतितमा धकेल्ने हो भने,
छट्पटाउछन् रगतले किल्चिएका भावनाहरू ।
यहि मनो-भावनाका लहरमा डुबुल्कि मार्दा,
जन्मिएको एउटा नाताले निम्त्याएका हरफहरू ।