Rahuldai, सधैं झै उस्तै राम्रो , अनी यो भाग अली लामो भएको ले सुन्मा सुगन्ध जस्तो भएछ  ।

तर अहिले सम्म मलाइ खड्किएको अर्को पाटो--  हुनत कथा को नाम नै अनुराधा भएको ले पनि हुन सक्छ अनुराधा सनंजोडिएर अौने हरेक एक्टिभिटिज हरु जस्तै; चिटि लेखे को, हुलाक गएको, चिठि खसालेको इत्यादि धेरैनै महत्व का साथ बर्णन गरिएको -- तर  कथा मा भाउजु टु बि को उपस्थिति भएको पनि धेरै भैसक्यो नि-- तर उहा को इम्पोर्टेन्स किन सबओर्डिनेट जस्तो देखाइएको? 
बेला बेला राहुल्भाइदाइ ले छोरि सङ भनेका weighty dialogue हरु  [ ----एक अर्काको भावमा डुब्न सक्ने, भाव बुझ्न सक्ने अनि त्यही अनुसार चल्न सक्ने जीवन साथी मैले चाहेको। त्यो मैले तिम्रो मम्मी मा मात्र देखें----] ले मात्र कथा को यो पाटो लाइ ब्यालेन्स गराउन खोज्छ, तर त्यतिन्जेल मा उता अनुराधा ले रिडर्स हरु को सहानुभुति बटुलिसकेर आफ्नो पल्ला भारि पारिसक्छे। त्यसै ले अब बेला भएन र कथा का रिडर्स हरु को ध्यान भाउजु तिर मोड्ने?   नत्र फेरि अनुराधा!.. अनुराधा! भन्दा भन्दै "भाउजु!!!"   मा आइपुगेर कथा अन्त्य हुदा माथि miss_me didi ले भने जस्तो म पात्र आडम्बरि मात्र होइन "क्रुर सिंह" देखिएला।