भाग-१६ त नपढीकनै कता लुकेको रे'छ।  आफूलाई चौतारी भेलाले नछोड्दै टाँसेको जस्तो छ।

यस्तो पो लप लेटर। हाम्रा लप लेटर त खलाँसीले मलेखुकी तरुनी जिस्क्याउन लेखेको  जस्तो हुनि के रे। कसैले पत्याएन।

सिरियस्ली, अत्यन्त मार्मिक छ राहुलदा'। हजुरको कथाको उकाली ओराली सँग म पनि चिप्लिँदै पछारिँदै आएको छु। यहाँ आएर "ऐया" भन्ने समय मात्र नमिलेको हो। अर्को भागको प्रतिक्षामा।