नेप्चेभाइ,

अघिको ( तिम्रो भाषामा)मिठो मुस्कान   --हजुरको  यो धागोमा  मेरो पनि उपस्थिति छ है भनेर संकेत थियो

त्यति प्रतिक्रिया नलेखे पनि देख्ने बित्तिकै तिम्रा प्रस्तुतिहरु पढ्ने गर्छु। असाध्यै  मनपर्छ  र कहिलेकाही कवितामा तिमीले लेखेको शब्दहरु देख्दा  ईर्ष्या पनि लाग्छ :)

अब  यो संस्मरण कथाको पालो, 

'.....कसैको बास्तविक जिन्दगी सङ मेल खान पुगेमा केवल संयोग मात्र हुनेछ। ....' उसोभा यो  काल्पनिक हो  ??

-- कोहि कसैको मनमा  दुखद र मार्मिक  भावनाहरु आउनलाई खासै भोगेकै हुनुपर्छ भन्ने छैन तर तिमीले कथा होस या कविता दुबै मा  साच्चिकै आफै भोगेको जस्तो गरी प्रस्तुत गरेर  पाठकलाई  रुवाउन सफल हुन्छौ।

यो कथा  अझै अघि बढ्न सक्ने थुप्रै शंभावना देखे है मैले । हुनत निना र कथाको 'म' पात्र बिच चोखो मित्रता  पाए मैले।  तर अब निनाको  उदास र मर्माहत समयमा   'म' पात्रले महत्वपूर्ण भुमिका खेल्नु पर्ने बेला आएको रहेछ(मेरो विचार मात्रै है--कथालाई अलिक लामो बनाउन खोजेकी मैले)

:)